Hastalık babayı değiştirmiş ve—Odetta'nın gözlerinin önünde—dokunulmaz sanılan bir gerçekliği sarsmış belli ki: güçlü ve ölümsüz baba gerçekliğini.
Odetta'nın ona yürekten bağlılığı, birden—ölmek istemeyen çok uzun süreli çocukluk boyunca olduğu gibi—masalsı olmaktan çıkıyor ve gerçeklikle yüz yüze gelerek, şimdi belirsiz, dramatik oluyor: sevginin ya artıp ya da sona erdiği an bu.
...Acının pençesinde inlerken, hiçbir ölçünün, hiçbir sıkılmanın, hiçbir eğitim kuralının artık bastıramayacağı, gizleyemeyeceği her türlü onur kırıcı, aşağılayıcı davranışlarda bulunuyor.
...Böylece, aynı șeyleri yüz kez yinelemenin keyfi, her türlü geleneğe başkaldırmanın övüncü içinde ve—yaşam boyunca ancak bir kez duyulan—tertemiz, derin bir tutkuyla dolu olarak, iki çocuk edebiyattan, resimden söz etmeye koyuluyorlar.
Çocuk kendisine bakıldığının farkında değil, içinde hiçbir kötülük olmaksızın yoğun bir biçimde okumaya vermiş kendisini—Emilia'nın gözünde neredeyse kutsal bir ayrıcalık bu.
15 "İlk sevilenler..."
(...) Örnek böyle olsa da, gerçek bambaşka.
Sen de, evlat, o çocukların yaptıklarını yap.
On altı yașına geldiğinde onlara özlem bile duy.
Ama kimsenin senden önce devrim yapmadığını
öğrenmeye başla hemen;
yaşlı ya da ölü şairlerle ressamlar,
yiğitçe saygın kılsan da onları,
işine yaramazlar senin, bir șey öğretmezler sana.
Yalın, inatçı, ilk deneyimlerinin keyfini çıkart,
çekingen kundakçı, sınır tanımaz gecelerin sahibi,
unutma sakın,
yalnızca diş bilenmek, altüst etmek,
ve öldürmek için buradasın.
24 "İlk cennet, Odetta..."
Sonu olmayan bu loş ışıkta,
güçlü bir göğüs gibi çölün ortasında,
çocuk, Cennetin keyfini sürüyordu.
Anımsa: yalnızca bir Baba vardı (ana yoktu).
Korurken seni,
ergin, ama gençti gülümsemesi,
biraz da alaycı, zayıfi güçsüzü –oğlan ya da kız–
koruyanın hep gülümsedigi gibi.
Hepsi birden çimenlere doğru yürüyüşe çıktılar.
hava ılıktıı…
Pier Paolo Pasolini
"Radikallerin verdiği örnek ufak da olsa çok anlamlı: Tüm bir ülkenin bilincini değiştirmeye çalışan üç-beş kişi. Tarih de bize bunun daha büyük bir örneğini veriyor. Yadsıma her zaman asıl hareket olmuştur. Azizler, inzivaya çekilenler, entelektüeller. Tarihi yapan azınlık hep hayır diyenler olmuştur. Harekete geçiren yadsıma büyük ve tek vücut olmalıdır."
Kendimle çelişmenin, seninle birlikte
ve sana karşı olmanın utancı; seninle birlikte
aydınlıkta, içimin gecesinde sana karşı
Anlatamamak değil ölüm,
ölüm artık anlaşılamamak.
Burjuvazi uyanıktır, akla tapar:
ama vicdanı kirli olduğu için
kendini cezalandırmaya, yıkmaya bakar: kendini yıkma görevini,
hem de en yoz çocuklarına verir: onlar da
(bir bölümü kimi kez gerici, aşağılık bile olan, yararsız bir bağımsız burjuva yazar saygınlığını aptalca koruyarak, bir bölümü. sonuna kadar gidip yiterek)
söz dinler, yerine getirirler bu karanlık görevi.
ve halkın içinden gelen kızın ruhu
hiç bilmedi güzel olduğunu,
bilseydi, güzellik olmazdı ki.
Anlatamamak değil
ölüm, ölüm artık
anlaşılamamak
Bilirsin, kötülük etmek değil günah işlemek: asıl günah, iyilik etmemek
Bilirsin,
kötülük etmek değil günah işlemek:
asıl günah,
iyilik etmemek.