Ada
@s623
17
Kıbrıs
8 Ocak
52 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Şu anda okuyor
%15 (23/144)
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okur Takip Önerileri
Bir kokuları vardır, derler beyazlar. Benim kokum yok diye övünüyordum. Fakat insan kendi kokusunu duyamaz ki... Güçlü olduğum için beni saydılar. Beyaz olmakla övündüğüm gibi, güçlü olmakla da övünüyordum.
Laf. İnsan yaptığının sonuçlarını düşünmeye kendini zorlarken ne sıkıntılar çekiyormuş.
Bir kitap okudu
136 syf.
·
Puan vermedi
·
8 günde okudu
Ceketimi olduğu yerde bıraktım ve bir koltuğa gömüldüm. Sıfıra sıfır elde var sıfır. Boș çuval gibiydim. Çöp arabasına atabilirlerdi beni.
Vay canına, neredeyse beni duygulandırıyordu. (...) Bu kadınların içinde ne vardır. Onlara böyle șeyler söyleten nedir?
Richard beni ele versin, o saat konumumu yitiririm, karımı, oğlumu. Fakat direnirsem, her șeyi yeniden elde etmem için bir olasılık kalırdı.
Fakat vücudum beni ele verirse, bana hiçlikten başka bir şey kalmazdı.
Aynanın karşısında dikildim. Karşımda sağlam, otuz beş yaşlarında, sağlıklı biri bana bakıyordu. Özelliği olmayan biri, hiç kuşkusuz beyaz... Fakat gözlerindeki anlamı beğenmiyordum.
Hortlak görmüş birinin gözleriydi.
A race that has fled its generations from city to city has not found the necessary time for the accumulation of that toughness which produces ribaldry, nor, after the crucifixion of its ideas, enough forgetfulness in twenty centuries to create legend.
From the mingled passions that made up his past, out of a diversity of bloods, from the crux of a thousand impossible situations, Felix had become the accumulated and single – the embarrassed.
Guido had lived as all Jews do, who, cut off from their people by accident or choice, find that they must inhabit a world whose constituents, being alien, force the mind to succumb to an imaginary populace. When a Jew dies on a Christian bosom he dies impaled.
Introduction by Winterson
For us, books have turned into fast food, to be consumed in the gaps between one bout of relentless living and the next. Airports, subways, maybe half an hour at bedtime, maybe something with the office sandwich, isn’t really ideal. At least at the cinema, or at the theatre, or at a concert, or even in a gallery, some real time has to be set aside. Books have been squeezed in, which goes a long way towards explaining why our appetite for literature is waning, and our allergic reaction to anything demanding is on the rise.