“Yalandan sırıtmalar, gülmeler... İçim kan ağlarken pollyannacılık numaraları”
Avrupa Yakası, 2004
"Hayata iyi yönünden bak.Senin şikayetçi olduğun hayata sahip olmayan insanlar var." cümlelerini duyunca kendimi ucuz kişisel gelişim kitapları okur gibi hissediyorum. Ha bir de ' Pollyannacılık Savunma Mekanizması' var tabi.
Küçükken kör ebe oynardık beş taş oynardık saklambaç oynardık mesela... Şimdi taş kesilmiş kalplerimizle içimize saklanıyoruz ve artık pollyannacılık oynuyoruz...
#gölgedesalıncak
Acıyan ruh olunca, çaresi nedir bilinmez. Siyah deyip geçtik, bilmiyorduk beyaz en iyi siyahta belli eder kendini. Acı çektikçe güçlenirmiş insan, külliyen yalan. Acı çektikçe acıya alışır, güç bunun neresinde. Alışmak güçlü olmak demekse.. Hadi oradan. Sen hiç acı çekerken güçlü durabildin mi? Başkasına güçlü görünmekten bahsetmiyorum, kendine güçlü olduğunu gösterebildin mi? Onca dayanılmaz yaraya rağmen, kendine ben çok ıyiyim diyebildin mi? Bir anda üstüne dünyanın sorumluluğu indiğinde, bunun üstesinden gelmek için, kendi kendine güldün mü? Konuştun mu? Acı çekmek güçlendirirmişmiş...! Acı çekmek inceden inceye karartır hayatını. Pollayanna değilsin. Bazı gerçekler pollyannacılık oynayamayacak kadar acıdır. Çaresizdir, karanlıktır, korkutucudur.. Bazı gerçekler inkâr edilemeyecek kadar güçlü ve acıdır.. Ama ?
Belki ?
Keşke ?
Neden ?
Bunlarla kaybettiğin vakit bir hiç...!