Herhalde Pollyannacılık oynamasam ve ümitlerim, isteklerim olmasa tımarhanelik olmuştum.
Sayfa 63 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
İnsanın bazen Pollyannacılık oynamaya ihtiyacı var.Çünkü insanlar her zaman mutlu olamazlar.Mutlu olmak istiyorsanız mutlu olmak için çabalayın ve mutlu olacak sebepler bulun.Mesela ben,mutlu olmak için mutlu bir geleceğim olacağını düşünüyorum.
Sayfa 31Kitabı okuyor
Her zaman sevinilecek bir şey bulmak... Artık sevinecek bir şey bulmak istemiyorum demek. Geleceğe inanmakla Pollyannacılık arasındaki çizgiyi kesinlikle ayırmak...
Kafamda kendi adaletimi yarattım, bana yapılan yanlışlara, yapana kafamdaki adalete göre ceza keseceğim. Kafamdaki adalette bazen 1'in karşılığı 1 değil, 10, anladım ki beni huzura kavuşturacak olan şey belki de o 1'e 10 dengesi çünkü. "tek intikam unutmaktır", "en iyi intikam affetmektir" yok işte efendim "intikam yanlışa yanlışla cevap vermektir" gibi şeyler söylemek, pollyannacılık oynamaktan başka bir şey değil benim nezdimde. (herkes böyle düşünecek diye bir şey yok tabi, dediğimin aksini düşünüyorsanız size yüksek erdemlerinizle mutluluklar.)
Emek istiyor, güçlü bir sinir sistemi istiyor. Yüksek düzeyde plan kurabilen bir insan olmayı gerektiriyor. Kin tutamayan bir insanın hakkıyla yapabileceği iş değil. Hatta en önemlisi, sabır ister. Ama hepsi güncel ben'de mevcut. Benim canımı yakan bir insana ertesi gün gidip karşılık vermeye çalışmak, ilkokuldaki "o bana vurdu ben de onun saçını çekeyim" mantalitesinden farklı değil. Bunu yaparsam, alacağım intikamların değerini küçültmek olur. İntikam alınmasını gerektiren kişi ve olaylar üzerinden, alacağım intikamın büyüklüğünün ağırlığını taşıyabilecek ölçüde zaman geçtikten sonra, tercihen kurbanlarım olacak kişilerin en savunmasız anında (örneğin en mutlu anında) karşılık vermem gerekiyor.
Anladım ki, yaşattıkları şeylerin sonucunu düşünmeyen, benim hissettiklerimi umruna almayan herkesten, ondan aldığım/alacağım intikamdan daha iyi bir öğretmen olmayacak.
Ha bir de; Hayatta iyilik de kötülük de karşılıksız kalmamalı. Ve kimse unutmamalı. Gün gelir, tüm bedeller ödenir. Ben de öderim elbet bir gün bedel.
Son 2 yıldır ben dersek
Herhalde Pollyannacılık oynamasam ve ümitlerim, isteklerim olmasa tımarhanelik olmuştum.
Sayfa 67Kitabı okudu
Yine gülüyorum. Gülmeyi bu denli sık becerebiliyorsam gece bu notu yazmadan önce ölmeye karar vermiş olmam anlaşılmaz bir şey. Hoş, cenazelerin başında da, "Kalan sağlar bizimdir" diye avunurduk hep. Kalan sağlara sevinmek. Her zaman sevinilecek bir şey bulmak... Artık sevinecek bir şey bulmak istemiyorum demek. Geleceğe inanmakla Pollyannacılık arasındaki çizgiyi kesinlikle ayırmak...
Sayfa 121 - Everest YayınlarıKitabı okuyor
Geleceğe inanmakla Pollyannacılık arasındaki çizgiyi kesinlikle ayırmak ...
Her yıl aynadaki kendime baktığım zaman, birkaç sıkıntımız var ama halledeceğiz diyerek kendi kendime iç seans yaparken buluyorum. Bu sefer pollyannacılık yapma sırası bir başkasına değil kendime. Çünkü o sıkıntıları halletmeye çalışmaktan, sinema salonunun en güzel yerinden kendimi izlemeyi unutmuşum. Hayatım boyunca en güzel köşemden kendimi izlemem dileğimle. İyi ki doğdum. 🌷