Muguet
@Wuge
Kitap karıştırmayan ortalık karıştırır.
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
Ankara Üniversitesi-DTCF Yüksek Lisans
1993
40 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Sevebileceklerim dilsiz, dilimi konuşanlarla
konuşacak lakırdım yok.
Hiçbir şeyden ölemesem, artık nerdeyse bir sönüşün ucuna gelip gelip dirilmekten, dirilip dirilip sönmekten, sonra yine dirilmekten, sonra yine sönmeye başlamaktan ve bu kez de bunu önlemekten; işte bu gidip gidip gelişlerin yorgunluğundan öleceğim.
Şimdi yanlışları gördük. Doğruları kurmak gerek.
Okur Takip Önerileri
"Bunca yorgunluktan sonra birbirimiz için yok olamayız. Hiç var olmamış gibi olamayız" dese, "Gelecekte inanmak için birbirimize, güvenmek için ... "
Yanılmış olmanın acısını anlamıyorlar. Umulmadık bir anda yanılmış olmanın acısını. Bundaki dayanılmazlığı ...
Her şeyde haklı ve doğru olmak için her şeyin haklı ve doğru olması gerek.
Bir kitap okudu
400 syf.
·
Puan vermedi
·
102 günde okudu
Ona bir zamanlar bir babası olduğunu düşündüre cek hiçbir anısı da yoktur.
Siz bilmezsiniz. Bir çocuk ne kadar küçükse o kadar kolay evlatlık oluyor. Gözü açılmaması gerek. Henüz anasını, babasını, sarı ineğini, abisinin postallarını falan tanımaması. ..
Hiçbir şeyden ölemesem, artık nerdeyse bir sönüşün ucuna gelip gelip dirilmekten, dirilip dirilip sönmekten, sonra yine diril mekten, sonra yine sönmeye başlamaktan ve bu kez de bunu önlemekten; işte bu gidip gidip gelişlerin yorgunluğundan öleceğim.
Ölmek nedir? Ölmek, yaşamış olduğunu bilmeyi gerektiriyor.
Bir fikirden yana olmakla bir fikir olmak aynı şey değil.
Bu da ölümle didişmenin bir parçası olsa gerek. En olmadık işleri, en olmadık biçimlerde anımsıyor insan.
Bir pantalon alır en iyisi. Ardından gömleği yeniler. Sıra ayakkabıya geldi mi, bir bayram tatilinde falan, kalkar köyüne gider. Kollarının altını doldurur. Has ekmek, akide şekeri falan götürür. Biraz por takal. Köyüne böyle girince kimse de artık, "Okudu da ne oldu? .. " diyemez.
Aysel'in bu, hani susarsa dünyanın sonu geliverecekmiş, konuşursa bir şey sanki hep ayakta duracak mış gibi aralıksız, nefes nefese anlatışı hoşuna gidiyordu.