Uzun zamandır okumayı düşündüğüm ama hep ertelediğim bir kitaptı. Bir solukta bittiğini belirtmek isterim. İlk sayfalarda ne okuyorum ben dedim, hatta bırakmayı düşündüm. Bırakmadım. Tanımadığımız bir insanın biyografisini okur gibi. Hem bu kadar yüzeysel olaylar hem de bu kadar derin duygular... Aziz Bey'e yeri geldi üzüldüm, yeri geldi kızdım, acıdım.
Livaneli bir kitabında "En tehlikeli duygu aşktır" diyordu. Kitabın bir kısmında aşkın sevginin bize neler yaptırabileceğinin basit bir örneğini görüyoruz.
Dünyaya ve yaşama karşı savaşmak, gelişmelere kendimizi kapatmak ve egomuzu hayatın ortasına koymak bizi silik ve rezil bir tip yapmaktan bir başka işe yaramaz.
Yazarın kalemine yüreğine sağlık. İyi ki okumuşum.
