"Qızılgülü yeddi dəfə tam dərindən iyləyəndən sonra səkkizinci dəfə qoxulasan heç bir iy gəlməyəcək. Yox, gülün iyi bitmir, sadəcə sinirlərimiz ona öyrəşir və beyinə impuls göndərmir. Sevgi də eləcə. Az bir vaxtda sehrli bildiyin hislər adiləşir"
"Çox qəribədir, kasıb adamlar qol saatından daha çox istifadə edirdi...Elə bil kasıblar daim hansısa bir vaxtı gözləyirlərmiş.Amma varlıların saata o qədər ehtiyacı olmurdu. Onlar, əksinə, saatdan uzaq olurdular. Çünki saat onları ölümə yaxınlaşdırır, arzularına yox -arzulara onlar çoxdan çatıblar. İndi tələsəsi heç nə yoxdur"
Şəhər bizim fikirlərimiz zehnimiz üçün informasiya qəfəsi kimidir..
Şəhər bozdu, ..şəhər amansızdır. Şəhər velotrenajor kimi səni hərəkət illuziyasına salar amma bir addım belə tərpənməzsən.
Onlar hər dəfə kimisə sevir və elə
bilirlər ki, bu elə onların əsl sevgisidir. Və bir neçə vaxtdan sonra eyni hadisələr təkrarlanır. Sən unutmağa
başlayırsan. Sən öyrəşirsən. Qızılgülü yeddi dəfə tam dərindən iyləyəndən sonra səkkizinci dəfə qoxulasan heç bir iy gəlməyəcək. Yox, gülün iyi bitmir, sadəcə
sinirlərimiz ona öyrəşir və beyinə impuls göndərmir. Sevgi də eləcə. Az bir vaxtda sehrli bildiyin hisslər adi bir şeyə çevrilir