Gözlerinde parıltı,
Yüreğinde kıpırtı,
Hamdolsun Rabbime!
Lütfetti mülhide!
Hakikat geldi dile,
Gür bir seda ile!
Lâ ilâhe illallah,
Muhammed Resûlullah.
Hamdolsun Rabbime...
Çocuğun gözlerinin önündeyse, sana sağlıkla gülücükler atıyorsa, gözleri sana aşkla bakıyorsa, minik elleri evini kirletiyorsa, çığlıkları başını ağrıtıyorsa, yıkamaktan usandığın çamaşırlar varsa, aynaların hep parmak izi ile kirleniyorsa, dört duvar arasında kimseye muhtaç kalmıyorsan, çocuğunun ölümle yaşam arasındaki savaşını izlemiyorsan, işte o zaman sen çok şanslısın.
Sayfa 197Kitabı okudu
-"Baba seni bunun için değil, gerçekten seviyorum." dedi...
O anda gözlerimi dolduran, kalbimi titreten, burnumu sızlatan duygu neydi? Sadece babalık mı? Merhamet mi ya da? Bilmiyorum. Bilmekte istemiyorum. Sadece seni sevmek istiyorum. Rabbime hamdolsun ki seni seviyorum. Cağnım benim...
En haketmediğim anlarımda dahi bana merhamet eden, rahmeti ile kuşatan Rabbime hamdolsun.
Rabbiniz merhamet etmeyi kendisine yazdı. (En’am 54)
siz beni şuan sadece hayaller aleminde uçan bir meftune olarak görüyorsunuz ama gerçekler pek öyle değil bana kalırsa :)
gün geçtikçe, büyük değişikliğe adım atmaya yaklaştıkça, içimde oluşan korkulara, endişelere engel olamıyorum. özellikle benim gibi rahatına düşkün, konfor alanının dışına çıkamayan biri için oldukça zor bir karar. mutlu muyum evet. hamdolsun rabbime. ama bu demek değil ki her şey mükemmel ilerliyor. her insanın kendine göre eksik yönleri, korkuları olabiliyor. ve bunları aşabilmek oldukça zor. hepsini bi anda aşabilmek mümkün değil elbette. zaman gerekiyor, deneyimler, tecrübeler. özellikle böyle bir dönemde her telden bir ses çıkıyor. herkes uzman kesiliyor bi anda. şunu yap, bunu yapma, bunu yaparsan şöyle olur vs vs uzar gider. çok kafa karıştırıcı bir o kadar da heyecanlı dönem diyebiliriz. siz yine de onları dinleyin, karşı çıkmayın. ama insan deneyimlerek öğrenmelidir bazı şeyleri bana kalırsa. zorlanarak, belki de pişman olarak.
O yaratan, diğer krallardan Celal ve Kibriya nitelikleriyle ayrılan ve aynı zamanda yarattığı varlıkları da, kendisinden istemeye ve duâda bulunmaya çağıran yegâne zattır. Çünkü O, bir kudsi hadiste şöyle buyurmuştur.
"Var mı bir dua eden, duâsını kabul buyurayım? Var mı benden bağışlanmasını isteyen, affedeyim?"
Aradaki perdeleri kaldırarak ve kapıları açarak kullarını huzuruna davet etmek suretiyle diğer sultanlardan ve kral- lardan ayrılan Rabbime hamdolsun. Ki O Allah, kullarının durum ve halleri her ne şekilde olursa olsun, ister tenhalarda olsun, ister topluluklar arasında bulunsunlar, namazları se- bebiyle duâ ve niyazlarını kabul edendir. Kullarına bu ruhsatı ve fırsatı veren tek zattır O. Hatta sadece ruhsat ve izin vermekle kalmayıp, aynı zamanda onları teşvik etmiş ve onlara çağrıda, davette bulunmuştur.
