İnsanları anlayamıyorum . Burada yazılanlar benim sayfam ve istemeyen veya rahatsız olan engeller. Artık bir yerde de rahat bırakın istediğimi yapabileyim.
13.06.14 tarihli akrostiş denemesi
Alışırsın sabret diyorlar
Fazla geliyor yaşamak bilmiyorlar
Yürüdüğün yollarda
O büyük kalabalıklar içinde
Ne kadar da yalnızsın şimdi
Kalbin pes etti çoktan
Artık sevmek istemiyor
Rahat uyu sevgili
Hiç kimsenin yardımına, ilgisine ihtiyacım yok. Ben yapayalnızım... Bu kadarı da yeter... Artık beni rahat bırakın !
Dostoyevski
Mükemmel Çocuk Yetiştirmenin Üç Altın Kuralı
BAŞLIK DİKKATİNİZİ ÇEKTİ ve yazıyı okumaya başladınız değil mi? İstediğim de buydu zaten. Yoksa ne mükemmel çocuk yetiştirmenin sadece birkaç kuralı vardır ve hatta ne de mükemmel çocuğun tarifi. Ama maalesef orada burada buna benzer başlıklarla yazılmış “mucizevi” reçeteler okuruz sık sık.
Sağlam bir dünya görüşü olmayan Batı medeniyetinin
Artık sevgiler bile kirlenmiş...
Rahat bırakın benim yalnızlığımı,
bırakın da alıştığım gibi kalayım...
Hiç olmazsa hep böyleydi densin ardımdan.
OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye