Cardan elini kaldırdı. “Yo, yo, yeter artık. Bütün bunların hepsi açıklamak için fazla sıkıcı. Toplantı bitmiştir.”
Parmaklarını uzatıp kapıya doğru şaklattı. “Rahat bırakın bizi. Hepinizden bıktım.”
Bu kadar utanmaz ve kibirli olmam için daha kırk fırın ekmek yemem gerekiyordu.
Beni rahat bırakın artık... Bensiz, gerçek dünyanızı bulun ve orada kalın.
Sayfa 94
Sosyoloji "sakinler" arasında kimsenin bırakın yanıtlanmayı, sorulduğunu bile hatırlamadığı sorular sorarak rahat ve sessiz hayat tarzını bozar. Bu gibi sorular belli olan şeyleri bulmacalara dönüştürür; bildik olanı bilmedikleştirir. Ansızın hayatın günlük akışı masaya yatırılır. Artık o yalnızca olası tarzlardan biri, tek ve eşsiz olmayan, "doğal" olmayan bir hayat tarzı olarak görünür.
Of, artık hiçbir şey umurumda değil. Beni rahat bırakın! Zirvesini gördüğüm soytarılık yaşantım artık burada son bulmuş gibi duruyor. Hem de rezil, çirkin ve pis bir şekilde solmuş.
Sayfa 65 - İthaki / 4. Baskı / Japon Klasikleri 29Kitabı okudu
Ama şimdi, hiçbir şeye ihtiyacım olmadığını görüyorum. İşitiyor musun, hiç, ama hiçbir şeye… Hiç kimsenin yardımına, ilgisine ihtiyacım yok… Ben…. yapayalnızım… Bu kadarı da yeter… Artık beni rahat bırakın!
Çocukları takip etmeyin rahat bırakın -:)
"Amma çok şey yemişsin, cips, çikolata, gofret, gazoz, sakız, kuruyemiş..." diye saydı.
Arkamda aşırı derecede iz bırakmıştım ve farkında değildim. Demek ki, dedem de çöp kutusunu takip edıyordu. O günden sonra bütün yediklerimin ambalajını, bakkalın önündeki çöp kutusuna attım. Böylece ne yediğimi artık kimse bilemeyecekti!
Defterimi çıkartıp küçük bir not düştüm. Bu madde olacak değerde değildi ama olsun.
"Aslında biz çocuklar gayet dürüst insanlarız. Yaptıklarımızı gizlemeye, gizli işler çevirmeye bizi kendileri sevk ediyorlar. Sonunda bizi de kendilerine benzetecekler..." :-) :-)
Sayfa 28 - Taze KitapKitabı okudu
İnsanın başına her şey gelir. Yolda yürürken üzerinize bina düşebilir mesela veya bir mermi beyninize girebilir. Çoğu zaman kaldırımlarda uzun uzun beklemek istiyorum. Bunu içerleyerek yakılan bir sigara eşliğinde yıldızların uyumsuz şekilde çınlamasını seyrederken yapmak istiyorum. Belki yine üstü başı perişan bir hayalet uğradığı hayal kırklıklarından bahseder ve ben hiçbir şey söylemek veya çalmak zorunda kalmam. Burada benden iyi niyet, hoşgörü, alçakgönüllülük ve zenginlik bekleyen insanlar var. Onlara bir şey anlatamıyorum. Kendi varlığımdan sonsuz şüphedeyim. Işıklarsa şüphesiz şekilde varlar. Ellerim acıyor. Bir şey yazmadım ve beni rahat bırakın. Benim hakkımda sızlanıyorlar. Ben, yüce bir varlığım sanırım. Sanırım artık başka şeyler duyamıyorum. Kendi sesimi ilah edinmiş gibi yırtınıyorum. Kaybettiğim her saniye kızgınım ve gidin diyorum. Yine geliyor. "İyi misin?" diyor. Bu çok saçma. Tabii ki beni düşünmüyor. Hayır. Beni düşündüğüne veya sevdiğine beni asla inandıramayacak. Buna inanmak, tarihi inkâr etmektir. Veya belki yeryüzü incecik yeşil bir tabakayla kaplanıyordur da ben sarı ışıklardan dolayı bunu karamsarlığıma çeviriyorumdur. Yine de hayır.
Sayfa 32Kitabı okudu
Kimsenin, hiç kimsenin ne yardımına, ne ilgisine ihtiyacım var... Ben... yapayalnızım... Neyse, yeter artık! Beni rahat bırakın!
Sayfa 135Kitabı okudu
Şaka artık çekilmez hale gelirse, "Rahat bırakın, niye üzüyorsunuz beni?" Derdi. Sözlerinde ve bu sözlerin söylendiği ses tonunda bir gariplik olurdu.
Sayfa 12 - Can klasikKitabı okudu
rahat bırakın artık beni,
rahat bırakın artık beni, çok yorgunum...
Kimsenin, hiç kimsenin ne yardımına, ne ilgisine ihtiyacım var... Ben... Yapayalnızım... Neyse, yeter artık! Beni rahat bırakın!
Sayfa 135 - Türkiye İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Kaybolmak
"...Sana geldim, çünkü senden başka bana yardım edebilecek kimseyi tanımıyorum. Sen ötekilerin hepsinden daha akıllısın, doğru karar verebilirsin... Ama anlıyorum ki aslında şu anda hiç kimseye, hiçbir şeye ihtiyacım yok benim. Duyuyor musun? Hiçbir şeye. Kimsenin, hiç kimsenin yardımına da ilgisine de ihtiyacım yok benim. Ben... Yapayalnızım... Neyse, yeter artık! Beni rahat bırakın!"
Sayfa 101Kitabı okudu
Şu andan hiç kimseye , hiçbir şeye ihtiyacım olmadığını anlıyorum . Anlıyor musun ? Hiçbir şeye .. Kimsenin , hiç kimsenin ne yardımına , ne ilgisine ihtiyacım var .. Ben … yapayalnızım .. Neyse , yeter artık ! Beni rahat bırakın ..
Sayfa 135 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Beni rahat bırakın! –dedi. Ama artık eğitmenine değil, bütün dünyaya sesleniyordu.
