Ah, ben anlıyorum; bu hayat olağanüstü bir süratle zamanı aşıyor.
Sayfa 37 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
Ya o gurur neydi? Tahsilimi tamamlamıştım. Ne kadar hata! Ne kadar budalalık! Meğer ben daha çalışacakmışım. Kurtulmak mümkün değil!
Sayfa 25 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
İnsan neyle uzlaşmaz ki ayrılığa alışmasın? Ben de alıştım.
Türkiye İş BankasıKitabı okudu
İlk, terzihanedeki kızlar keşfetti onun ölü olduğunu, aa sen bir ölüsün, diyorlardı, kimileri de sen sahiden ölü müsün, diye soruyordu. Hepsine gülümseyerek karşılık veriyordu. Hangi anlama çekerlerse... Bir defasında, ben kim, ölü olmak kim, demişti. Nasıl yani, dediler. O da, ölü olmak işin en sonunda ulaşılabilecek bir evredir, bense daha başında bile değilim, diye karşılık verdi.
Sayfa 90Kitabı okudu
Hayat ilerleme yolunda devam ettikçe o saflık kalmıyor. O mazlum eda değişiyor. İnsan başka türlü şeyler düşünmeye başlıyor. O saf kalp, kirli, huzur kaçıran düşüncelerle bulanıyor. O saf pınar kirleniyor. Meşgaleler artıyor. Fena fena düşünceler geliyor. Ben bu değişimlerden uzak kalmadım. Ben de bulandım.
Sayfa 19 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
"Karışık biriyim, demişti kız ona, beni zor anlarsın sen, belki de anlamazsın, çünkü ne bileyim ben, bakarsın herkesin eğlendiği yerde bana sıkıntı basar, gözyaşımı saklamak için ne yapacağımı bilemem, bazen da herkes ağlarken, inanmıyorsun değil mi, kendimi tutamam, gülmeye başlarım, her şey iç içe gelişir bende."
Sayfa 51Kitabı okudu