“ Onu düşünmek , onunla olmak kadar keyifliydi.”
Çevredeki devasa fabrikalara, demiryolunun o milim şaşmayan düzgünlüğüne, çeliğin parıltısına, elektrik enerjisini kendine ram edişine bakarak böbürlenmeye yeltenen insanın gözü yukarıya kayıp da milyarlarca yıldızla döşenmiş göğü fark edince içinde yaşadığı bu dünyanın kendi galaksisi içinde bir toz zerresi olduğunu ve ait olduğu galaksinin de galaksiler evreninde bir başka toz zerresinden ibaret bulunduğunu kavrıyor ve böbürlenme hevesini kursağında bırakmak zorunda kalıyor.
“ Bunca yıl birbirimizi arayarak ömür tükettik, bulduğumuzdaysa ancak tükenmiş bir şeyi bulduk. ”
Sustu.
Konuşması suskunluğunda sürüp gidiyor gibiydi.
Sayfa 122 - İz Yayıncılık
... Bilinmeyen birini özlemeye gidiyorlardı. Onu özleyerek.
Sayfa 115 - İz Yayıncılık
"Bana mutluluk veriyorsun, beni öldürüyorsun!"
Sayfa 113 - İz Yayıncılık
... çünkü her yerde, herkes için bir yer vardır, kendini gidecek bir yeri bulunmayacak denli sefil görenler için bile gidecek ya da sığınacak bir yer bulunmaktadır....
Sayfa 94 - İz Yayıncılık
... haftalarca, aylarca ve yıllarca bekledi ve umudunu yitirmedi...
Sayfa 88 - İz Yayıncılık
...bu bakışta acılığı, tatsızlığı, umutsuzluğu, kırılmışlığı görmek zor değildi...
Sayfa 88 - İz Yayıncılık
Artık o aşkın sözünü etmenin boşluğunu, anlamsızlığını biliyorum... O şimdi yaşıyor olsa bile benden uzakta duracaktı, benden çok uzaklaşmıştı zaten. Kendimi kandırmayı sevmiyorum....
Sayfa 61 - İz Yayıncılık
Başlangıçta yalnızca sevilen vardı, sevilen kendini seviyordu, kendi sevgisinden evreni yarattı. Sonra evrene kendini, yani onu sevmeyi esinledi. Başlangıcı düşünürsen, yerli yerine oturur her şey.
- Ben her zaman kendimi kandırılmış gibi duyumsadım. Hem de böyle abuk sabuk şeylerle...
Sayfa 31 - İz Yayıncılık
Ben, buzulların soğukluğundan çıkıp gelmiştim, o ağustos sıcaklığıyla oradaydı..
Sayfa 26 - İz Yayıncılık
Her neyse, o, yalnızca kendi gecesinin karanlığında yaşıyordu.
Sayfa 25 - İz Yayıncılık
Kim bilir neler söylüyorlardı hakkında? Ama o, bunların hiçbirini duymuyor, duymak istemiyor, duyduğunda da umursamıyordu.
Sayfa 19 - İz Yayıncılık