25 Eylül Pazar...
Deniz kenarının maviliğinde kendimi kaybedeceğim, yine denizi görünce gülümseyecegim. Fakat bir eksiğim var... Kitap... Kütüphaneye uğrayıp hiç aklimda olmadan aldım bu kitabı elime.. indim sahile okumaya başladım. İnsanlar geldi geçti.. ben kitaptan kafamı kaldiramadim. Denizin mavisiyle kitabın kızıl ateşleri arasında kalmıştım...
29 Eylül Çarşamba.. 19.35
Şu an bir hastene odasında sonlandırdım bu kitabı.. 2 gündür kitaplar alev alırken, bende kitaplarla birlikte tutuşup, kıymetini daha çok anladım..
Gözenekleri olan bu sayfaların, ne kadar derinlere işlediğini,
Görmediğimiz gözenekleri, aslında bizim içimizde kimseye dokemedigimiz iyi yada kötu herşeyi kabul edip içine işleyen; ve bu sırrı kimseye vermeyen, okuyan kişinin ise sadece kendi düşünceleriyle yorumlayabilecegi, hayatımızda çok yeri olan fakat bizim hiç kıymet veremediğimiz, okuyup rafa kaldırdigimiz, bir sayfa; tek bir sayfanın kıymetini ve bu kıymetli kitapları anlatmak için verilen emek..
Bir kağıdın nasıl yanıp tutuştuğunu aslında sadece yangınla değil okuyaninda içinde nasıl bir yangın çıktığını öğrenmek, hissetmek istiyorsanız Fahrenheit 451 ile alevlerin içinde bir kıvılcıım,
Alevler söndüğünde ufacık bir kül olmaya hazır olun..
