Sabitlenmiş gönderi
Otuz sene kasap vitrini seyretmiş, lokma yiyememiş kedi gibi, otuz sene dünyayı seyrettim lokma yiyemeden, artık canım da bir şey istemiyor.
Buruk bir tat, hafif baş dönmesi, fazladan yağın ne yapsam dedirten ağırlığı ve utancı. Hayatın bıraktığı tat gibi.
Okur Takip Önerileri
Gençlikte insanın içi bomboş olduğundan içine ne düşse büyük gürültü çıkarıyor elbet.
Düşündüm ki hakikat evde, gerçek notları bilen bir anne gibi karne sallıyor.
Kırgın değilim. Gördüm ve önümdekinden başka bir şeyim olmadığını anladım. Önümdeki bir parça zaman, farkına varabildiğim kadar.
İçine doğulan hayat, hep o hayattan sıçrama isteği veriyorsa ama doğana sıçrayacak bacaklar vermiyorsa ne olur? İnsan o hayatın içinde dışarı fırlayamadan zıplar durur benim gibi.
Kendisi olanın cevabı olmaz.
"Hani oturduğu bile belirsiz, kalkıverecek gibi yapan bir yolcu gibi duracaktın, hani burası gölgelikti, hani garipliğin? Tüm çabanı gariplikten kurtulmaya, ayağını sağlam basmaya harcadın."
"Devir öyle bir devir ki insan kalkıp da "Şuyum," diyemiyor;
iyi bir şey zannedip "Ben de," diyorlar. Şöyle gönül rahatlığıyla bir içimi döküp "Yahu ben şizofrenim galiba," desem "Aa devir şizofreni devri kim değil ki, sen beni bilsen," diyorlar."
"Dinsiz kalmadı, hepsi mutasavvıf oldu, güldeste okuyan müctehid oldu, bunları lüzumsuz bulan postnişin oldu, deli kalmadı hafif nevrozlu, psikoz ipini elinde tutan sanatkar oldu."
revaha kutsal tekrar paylaştı.
Enkaz altından çıkan kitaptan altı çizilmiş bir sayfa...
“İnsanoğlu böyle geçicidir. Kendi varlığına en çok inandığı, sevdiklerinin anılarında ve kalplerinde derin izler bıraktığını sandığı yerlerde bile hızla silinip gider.”
Genç Werther'in Acıları