Düşünmek, çölü devreden çıngıraklardan
Tevekkülün uzun akislerle güldüğünü.
Cenup akşamlarındaki içli melalin
Çatlak ve sabırlı dudaklardan
Yorgun bir şarkı halinde döküldüğünü.
Davetli bakışların ihtirasını,
Kendi hududumuzca başkasını düşünmek...
Düşünmek, ne olduğunu giden günlerin,
Tasımızın damla damla dolduğunu...
Ve benzimizin bir gün gelip solduğunu,
Döküldüğümüz okyanusları düşünmek.
Yılların verdiği susuzluğu ruhumuza,
Yatışmayan ihtirası düşünmek bir lahza.
Dar çemberinde yok olduğumuz anları,
Bir anda yarattığımız uzun zamanları
Yaşanılmamış beyaz saatleri düşünmek...
Söndü mü, akisleri yüzlerde sevincin?
Yok, eski cıvıltılar aşina seslerde.
Nerde, cömert elimle beslenen güvercin?
Bir bekleyişten ürperen boş kafeslerde.
Bu ümitsiz kış akşamlarında,
Ilık sabahların tahayyülüyle susmaktasın.
Vaktiyle hülyanı dizdiğin dalların
Alevlerinde ısın!
Pencereler bizimdir bu saatte,
uykumuzu işçilere bıraktık
uyandırmayın erken kalkacakları.
Sahibiyiz bu saatte denizin,
gökyüzünü genişletmek elimizde
çıkmaz yıldızlar sözümüzden.
Herkes yatağından memnun bu saatte,
her zamanki ziyaretinde ölüler
-düşünmüyoruz onları şimdilik-.
Başka şeyler düşünülür bu saatte,
daha açık bahsedilir yaşamaktan.