Zamanla herkes, kendisi için var olma gereksinimini duyar.
Her şey yok olsa, yerle bir olup o ortalıktan silinse; evren tamamıyla değişse, o zaman ben de onun bir parçası olmaktan çıkarım.
"Kelimelerle anlatamıyorum; ama senin ve herkesin benliğinde, başka bir varlığın olduğu ya da olması gerektiği düşüncesi vardır. Sadece bundan ibaret olsaydım yaratılmamın ne faydası olurdu?"
Okur Takip Önerileri
"Cennette bütün günahkârların canı sıkılır."
Bence buralarda yaşayan insanlar, şehirde yaşayanlardan daha ilginç. Bu zindanda yatan birinin duvarda bulduğu bir örümceğin, kulübesinde yaşayan birinin yerde bulduğu bir örümcekten daha önemli olmasına benzer. Burada söz konusu olan önem, örümceği gören kişinin içinde bulunduğu koşuldan kaynaklanmaktadır. Buradakiler daha gerçek, daha özgün, daha içten yaşıyor; gösterişten, değişiklikten, geçici modalardan uzak bir ömür sürüyorlar. Herhangi bir tutkunun bir yıldan fazla devam edemeyeceğine kesin bir şekilde inanan ben, burada, ömür boyu sürecek bir aşkın mümkün olabileceğini düşünmeye başladım.
"Günahkârları cezalandırmak Tanrı'nın işidir, bizlere düşen ise bağışlamayı öğrenebilmektir."
"Hayır. Benim bu işten duyacağım zevki Tanrı duyamaz! Bütün istediğim, en iyi yolu seçebilmek! Bunları düşünürken bütün acılarımı unutuyorum."
"...Sen asıl şu kederli kırışıklıkları düzeltmelisin. Bakışlarındaki ifadeyi her şeyden şüphelenmeyen, etrafında düşmanları olduğu kadar dostlarının da bulunduğunu görebilen melekler haline getirmeyi öğrenmelisin. Yediği silleler ve çektiği azaplar yüzünden, sadece tekme atana değil, tüm dünyaya nefret duyguları besleyenlerden olmamalısın. Çünkü ilerde onlar da, en az kendilerine çektirenler kadar aşağılık olurlar."
İnsan dünyada yapayalnız kalınca, daha bir açgözlü oluyor nedense.
İşte, bu genç kız toplumdan uzak, diri diri mezara girmiş gibi yaşıyordu. Dünyada daha güzel insanlar olduğundan habersiz, kendisini bu kaba herifin kollarına atmış... Ne acınacak bir durum!
...Kendi doğallığını bastırdığı ölçüde onu şiddetle duymuş olan bir aykırılık. Öte dünya kurumunun (kilisenin) ve mezarlığın yanı başındaki dünyası ve hayatı yaşamadan bitirecek olan bir hastalığa yakalanma tedirginliği, derinlerde bir yerde hiç kesintisiz esen rüzgârın uğultusuna hep kapatmak zorunda olduğu kulakları... Belki de bastırılması en zor olanı, cinselliği, hem yaşama arzusu hem de yaşayamama çaresizliği...
Kadının bağımsız olma, kendi kaderini tayin etme, özgürleşme ve elbette gerçek aşkı bulma mücadelesi, yerleşik düzene ve değerlere bir isyan olarak algılanabiliyordu.
Önsöz - Veysel Atayman
[ ] Biz, böyle nahoş fiiller hükümdarlar tarafından işlendiğinde onları uyarmak, kıblelerini adalete ve iyiliğe çevirmek için yetişmiş, kendimizi bu günler için hazırlamışızdır! Bu hallere göz yumar ve görevimizi yapmazsak câhillerin gözünde onlardan daha câhil ve aşağı vaziyete düşeriz! Bu yüzden başımıza hiç istemediğimiz belaların gelmesine engel olamayız! şimdi, vatanı terk edip gidip gitmek bana göre uygun bir karar değildir! Onu bu kötü gidişat içinde bırakmak ve işlerine hiç karışmamak da hikmetimize yakışmaz...
...Fikir sahibi olgun insan, kendinden aşağı veya yukarı diye biriyle istişare etmeyi terketmez!
68 syf.
·
Puan vermedi
·
7 günde okudu
