Kevok, kan gölünde açmış bir kırmızı gül.
Baz’a aşk veren pınar, Baz’ın her şeyi, baş belası ve şimdi de onu ölüme götüren...
Baz’ın yaşamasına sebep. Ve Baz’ın boynuna asılmış ölüm fermanı.
Bu alaca karanlıkta, Kevok’un esmerliği daha bir ortaya çıkıyor. Omuzlarından dökülen örükleri, huzur verici bakışları, kömür karası gözleri, ince yay misali kaşları, dolgun dudakları, zarif boynuyla peri masallarından çıkmış sanki.