Özgürlük insanın geceyi dinlemesi,yağmurun altında kimsenin ne diyeceğini umursamadan şemsiyesiz yürümesidir
Sevildin mi hiç? Gerçekten? Yoksa hepsi bir paradoks muydu?Gerçek sevgi neydi? Öyle hassastı ki; öyle kırılgan, öyle deli. Hani 'hem yaramsın, hem merhemim' misali.
... annenizin yüzünde beliren o çiçekli bahçeyi özlersiniz...
Sadece bir şeyden bahsedip aslında her şeyden bahsetmek. Yani bir şeyin aslında her şey oluşu.
Başıma taç ettim duygularımı;başıma dert oldu zamanla...
Ellerinizden tutacak kimse yoksa ellerinizi birbirine kenetleyin ki başarıyı kendinizde hissedin.
Ölürsün bazen,zamanın içinde kaybolursun.Bir yuttu mu seni sende;çıkamazsın aylarca,belki de yıllarca dünya yüzüne...
Hiç yorulmadan, gribe yakalanır gibi yakalanıvermişti insanlar suskunluğa. Ceviz ağacından sandıklara kilitlenmişti kelimeler.
Bir ses vermeli neyden...
Bir ses vermeli gönülden...
Eskimiş mi gönlüm diye baktım az önce;yok aynı duruyor,yeni gibi gıcır gıcır,cilalı.
Hiç kimseden hiçbir beklentin kalmayıncaya kadar devam eder imtihanın bu dünyada.
Çerçevelere sığdırılmaya çalışılan o büyük günler, o büyük mutluluklar illa fotoğrafın arkasına atılan tarihlerde mi kalmalıydı?
Sessizlik bu gece öldürebilir beni!