Konuşmaya ne lüzum vardı? Bütün güzel laflardan ve hoş insanlardan sıkılan bu mahlukları, birbirlerinin sessiz mevcudiyeti, yorgunluk verecek kadar doyuruyordu.
şakasız ağlamaktan helak oldum. yavrum nemeçek benim ya. oğlan çocuklarından nefret ediyorum nefretttt. içimdeki çocuk kitabı okurken hem eğlendi hem hüzünlendi. vallahi yalansın dünya...
yani gerçekten çok aşırı bi kitap. çok çooook aşırı. okey okey vermek istediği mesajı anlıyorum yazarın. herkes anlamıştır. ama bu kadar rahatsız ediciliğe gerek var mıydı? şahsen yoktu. japonlara pek akıl sır ermiyor gerçi. natsuki ve diğerlerine terapi öneriyorum. diyeceklerim bu kadardır:)