Sûfi gözüyle var görünen her şey esasında "yok" (mâdum) demek iken ancak vücud-û mutlak’ın, yani Tanrı varlığının o "yok”lara uzanıp biliştiği noktada varlık sıfatı nı kazanmış olur. İrade için de aynı şey geçerlidir; o da aslında yok (mâdum) iken Tanrı kudretinin uzantısı olarak etkinlik kazanır.