Bayan Sasaki, “Üzülme," diyerek Sadako'yu pışpışladı. "Yakında iyileşeceksin. Belki de güneş bir daha doğduğunda..."
Sadako yutkunup ağlamamaya çalıştı.
Genzini temizleyen bay Sasaki, "İstediğin... İstediğin bir şey var mı?" diye sordu Sadako'ya. Kız, başını iki yana salladı. Gerçekten istediği tek şey, evine dönmekti. Ama ne zaman olacaktı bu? Yalnız başına kalan Sadako, yüzünü yastığa gömdü ve uzun uzun ağladı. Kendini hiç bu kadar yalnız ve mutsuz hissetmemişti.
Sadako Sasaki, 25 Ekim 1955 tarihinde hayata gözlerini yumdu.
1000 adet turnasıyla beraber gömülebilmesi için, kalan 356 turna da sınıf arkadaşları tarafından katlandı.
Sayfa 77
Bayan Sasaki, " Sadako-san, biraz korkuyor olman çok normal ama sakın endişelenme, " dedi. " Bir kez piste çıkınca rüzgâr gibi koşacaksın. "
Ve bayrak koşusu vakti gelip çattı.
Sadako' nun elini sıkan Bay Sasaki, " Elinden geleni yap, yeter, " dedi. " Sonuç ne olursa olsun seninle gurur duyacağız. "
Annesiyle babasından duyduğu bu hoş sözler, Sadako' nun rahatlamasını sağladı. Kasansam da kaybetsem de beni seviyorlar, diye düşündü.
Sayfa 28 - Beyaz Balina Yayınları