Sevilmek tutuşmak demektir. Sevmek, tükenmeyi bilmeyen
bir yağ ile ışık saçmak. Sevilmek fani olmaktır, sevmekse baki
olmak. R.M. Rilke
‘En yorgun ırmak benim Dickie. Ve yavaş yavaş denize
doğru gidiyorum.’
Sana verilen bu aşk(lar)a sahip çık Fegel.
Bu sana bağışlanmış bir armağan.
Hem maddi, hem manevi sahada.
Hem bedeninde, hem ruhunda.
Hem içinde, hem dışında.
Kalbinin iki yarısında.
Tanrı'nın büyüklüğünü gör.
Sana bahşettiği aşklarla övün, gurur duy.
İşte bu senin hem cezan hem mükâfatın.
İkisine de sahip çık. İkisini de yaşat.
Okur Takip Önerileri
Dibi biliyorum, diyor.
En kalın köklerimle onu yokluyorum.
Siz ondan korkarsınız, ben korkmuyorum.
Daha önce de dibe vurdum.
"Yüzyıllardır yürüdüğün bu karanlık yoldan
dönebilirsin Petrarca. Işık sende, onu kendine
hapsetmekten vazgeç. İzin ver yansın, izin ver yolunu
aydınlatsın."
“Dalga mı geçiyorsun Fegel, Petra yolunu şaşırmaz.
Bu pusula bir mesaj, bir sembol, seni temsil ediyor.
Bunu gerçekten anlamadın mı?”
Hiçbir şey olmayan bir şey,
Hiçbir şey olmayan bir şeye âşık olmuş.
Hiç var olmamış, hiç var olmamışın yolunu
kesmiştir.
Hepsi hayal, ya gerçek?
“Seyrine daldığın bir kadın var karşında.
Seyrinde kaldığın bir kadın.
Nasıl ötesine varabilirsin?
Ayakların gider mi kalbin yürürken,
Ve durabilir misin ruhun ona doğru koşarken?”
“Duramam,” dedi. “Başlarsam duramam.”
“İlk başta bir canavardın benim için, bir yaratık, ölüm
makinesi, korkunç bir varlık. Sonra seni tanıdım, seni tanıdıkça
ne kadar zavallı olduğumu anladım. Dedim ki, ben olsam
olsam bu adamın ayağına yapışan pis bir sakızım. Sonra
sensizlikle sınandım. Baktım ki sensizken hiçlik makamında
bir hiçten ibaretim; onsuzken nasıl bir ‘şey’ olur da
tamamlanırım? Sonra anladım. Senin olduğumda, dağılmış
parçalarımı bir bir toparladım. Şimdi, asıl şimdi tamamım.
Seninleyken, gölgemken, beni severken, gözlerime aşkla
bakarken, bedenimle birlikte ruhumu da kucaklarken tamamım.
Ben seninle varım Gavino Petrarca, ben yalnızca seninle
tamamım. Ben kim miyim? Ben senden ibaret bir suretim.”
“Her şey yok olup yalnız o kalsa, benim varlığım gene
devam ederdi; her şey yerinde kalıp da o ortadan kaybolsa,
evren bana büsbütün yabancı olurdu. Ben onun bir parçası
olamazdım.”