Gözyaşıyla aldatmak, insanın en büyük silahıdır.
Sayfa 65Kitabı okudu
Bir dosta ihanet etmek, bütün bir dünyayı kandırmakla eşdeğerdi.
Sayfa 355Kitabı okudu
İnsanlar ikiye ayrılırdı; insan kalanlar ve gidenler...
Sayfa 9 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu
Bir hayvana şefkatle dokunmak, tüm bir evreni kucaklamak gibiydi.
Sayfa 220Kitabı okudu
Herkes kötülük yapardı, ama kimse kendini kötülerden saymazdı.
Sayfa 110Kitabı okudu
İnsan olmasa, cehennem var olur muydu hiç?
Sayfa 28Kitabı okudu
Herkes ne kadar da düşünmeden yaşıyordu, heyhat. Hiç ölmeyecekmiş gibi. Selam verip yüze gülenin, arkadan kuyu kazdığı bir yeryüzü burası. Çok da tartışmak gerekmezdi üzerine.
Sayfa 29Kitabı yarım bıraktı
...sen ateşi, ateş olduğu için suçlayabilir misin?
Sayfa 102Kitabı yarım bıraktı
“Herkes ne kadar da düşünmeden yaşıyordu, heyhat. Hiç ölmeyecekmiş gibi. Selam verip yüze gülenin, arkadan kuyu kazdığı bir yeryüzüydü burası. Çok da tartışmak gerekmezdi üzerine.”
Sayfa 29 - Ephesus YayinlariKitabı okudu
Bir unutmak işçisiydi insan dediğin, unutamadığı gün delirmek tehdidiydi kapısındaki.
Sayfa 50 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu
“Selam verip yüze gülenin, arkadan kuyu kazdığı bir yeryüzüydü burası.”
Sayfa 29
Modern çağdaydı insan. Televizyon sehpası ağacından değerliydi, belki yüzüne bakmayacağı kitabı, hatta banka makbuzu dahi ağacından değerliydi. " Cehennemliğiz hepimiz," demişti Cengiz. Belki de doğruydu dediği. İnsan olmasa, cehennem var olur muydu hiç?
Sayfa 28Kitabı okudu
Sırtını en zor anında hiç çekinmeden yaslayabildiğin biri varsa hayatında bunu yaparsın, gülersin. İyi gelir, yalnızca gülersin.
Sayfa 169 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu
Namus denilen ne de mühim bir meseleydi bazıları için. Sevgi dediğin, gurur gibi, namus gibi, kaynağı kişinin kendisi değil başkaları olan nice duygunun ve kavramın altında nasıl olur da ezilebilirdi? Küçük düşmemek uğruna nasıl yüreksizleştirip merhametsiz kılabilirdi insanı bu yavan kimlik kaygısı...
Sayfa 65Kitabı okudu
“Oysa neydi namus, nerede aranır yahut nasıl korunup kollanırdı? Bilmeyi umursadıklarını mı sanıyordunuz? Ne öğrendilerse atalarından oydu, o kadardı, fazlası değil! Kim bilir belki de iki santimlik bir delikten çıktıkları içindi, hayatın anlamı hep o iki santim kadardı öylelerine. Ta ki iki metrelik başka bir deliği boylayacakları an gelinceye dek!
Sayfa 203 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu