" Söylenecek söz bulamıyorum, ne yapayım.
Öyle bir sessizlik çöktü ki, bu sessizliğin içine seslenemiyor insan. "
- Gelebilir miyim ?
- Gel tabi. Bir şey mi oldu ?
- Hiç. Uyku tutmadı sadece. Kitap mı okuyordun ?
- Evet. Uyku ile aram yok biliyorsun.
- Şey ... Aslında ben ... Kafama takılan şeyler vardı.
- Ne gibi ?
- İyi misin ?
Mesela tam şuan 2000-2004 (İstanbul)yılları arasında çocuk aklımla sadece isimlerini bildiğim ve bu yüzden onları hiçbir sosyal mecrada bulamadığım arkadaşlarımı özlüyorum
Bugün,
bugün çok şey anlatır gibisin.
sıcaklığını hissediyorum.
konuşmadan ellerimiz herşeyi konuşuyor gibi.
bugün bir başka yaşattığın
daha çok sahiplenir,
daha çok sahiplendirir gibisin.
Bugün,
İskelesine indiğimde karşıda yıllardır gördüğümüz şu köhne İstanbul'u görmeyeceğim kıyılar özlüyorum. Engin denizlere açılan, önünde tek bir ada, tek bir kara parçasının olmadığı yosunlu kıyılar... Şu üzerinde yapayalnız paslı deniz fenerleri dikilen küçük kayalıkların bile bulunmadığı, sadece güneşin ışıklarının oynaştığı ve baktığımda beni dünyanın sonuna götürecek uçsuz bucaksız denizler özlüyorum.
Sayfa 334Kitabı okudu
Bu çağa ait değilim. Insanların birbirlerine sadece insan oldukları için değer verdikleri günleri özlüyorum.
Laedri