Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Ayşe

Ayşe
@sadzobesya·Bir kitabı okumaya başladı
Bozkır Çiçekleri
Bozkır ÇiçekleriSelçuk Baran
8.4/10 · 810 okunma
Reklam
Ayşe
@sadzobesya·2024 okuma hedefini ekledi.
bu sefer olacak ya. bi zahmet.
2024 OKUMA HEDEFİ
0/24 kitap - %0 tamamlandı
Henüz kitap okumadı
24 kitap
0 sayfa
0 inceleme
0 alıntı
10 günde 1 kitap okumalı.
Ayşe
@sadzobesya·Bir kitabı okumaya başladı
Troya'da Ölüm Vardı
Troya'da Ölüm VardıBilge Karasu
7.6/10 · 545 okunma

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
312 syf.
·
Puan vermedi
·
19 günde okudu
Unutma Dersleri
Unutma DersleriNermin Yıldırım
8.3/10 · 3.660 okunma
Ayşe
@sadzobesya·Bir kitabı okumayı düşünüyor
Ev
EvNermin Yıldırım
8.5/10 · 3.461 okunma
Reklam
kızgın değilim. kendimi de dahil ederek, biz insanların birbirimizi incitme konusundaki cömertliğine üzülüyorum sadece. her öpücüğün ve hatta sözcüğün, emanet ettiklerimizde bir ağırlığı olduğunu unutmasak, basit meraklar uğruna başkalarının hayatlarında yangınlar çıkarmasak keşke. ama kime anlatıyorum...tek ısırık uğruna cennetten kovulmuş bir ırktan böylesi bir diğerkâmlık beklemek abesle iştigal değilse ne?
birinin yokluğuna alışmak, varlığını benimsemekten kolaydı. kimsenin yokluğu, varlığı kadar yaralayamazdı insanı. yok vardan az acıtırdı.
bir beklediğiniz varsa genellikle gelmez. beklemek çünkü, bir olmazı oldurmayı umanların safdilliğidir. gelecekler zaten kalbinizi yormadan gelir. bekletmek, gelmeyeceklerin işidir. bu yüzden en çok gelmeyecek olanlar beklenir.
Neden böyle mutsuzdum? Hayatımda eksik olan neydi? Ya da eksiği yoktu da, sıkıntıdan, bunaltıdan ve bulantıdan mütevellit fazlası mı vardı? Belki ömür diye çektiğim çile, A'dan Z'ye her şeyiyle yanlıştı, doğru yaşanması imkansızdı.
Reklam
Yas, bumerang kıvamında bir şeydi. Öyle atıp kaçamıyordun. Sahibinin kurtulmak için şehir dışına götürüp bıraktığı sadık köpekler gibi koşup geri geliyordu. Arada ani çöküşler yaşasam da, galiba ayrılıktan sonraki süreç boyunca yasımın ilk evresini atlatmıştım. İnkâr, öfke ve pazarlık dönemleri, zaman zaman hortlayıverseler de bir biçimde geçmiş gibiydi, fakat depresyon safhasında bozuk plak gibi takılıp kalmıştım. Kabullenme mertebesine bir türlü ulaşamıyordum.
beyinde boş arazi gerektiğinden değil, biteviye üzüntüden yaka silktiğinden unutmak istiyordu insan. artık acı vermeyecek olduktan sonra, ömür boyu hatırlamanın kime ne zararı vardı?
ben dağılmış bir hayatın minik haplarla yola geleceğine inananlardan değildim.
136 syf.
·
Puan vermedi
Poz
PozBanu Özyürek
7.5/10 · 114 okunma
34 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.