Bir kadını nasıl sessizleştirirsin
Birisi sana; “Aynı şeyden bahsediyoruz” dediğinde,
Ona de ki; “Aynı şeyden bahsetmiyoruz”
Birisi sana “Sorgulama sadece inan” dediğinde,
Ona de ki; “Sorguluyorum ve düşündüğüm şeye yüksek bir inancım var.”
Ah ne uzun zaman olmuştur gökyüzüne bakıp yıldızlar arasında hayale dalıp , güneşin en parlak anında ve ona eşlik eden sabah esintisi ile uyanmayalı . Sahi ne uzun zaman olmuş ...
Ne zamandı...
Annemin adını ne zaman öğrendiğimi hatırlayamadığım zaman kadar eskidir sana olan aşkım,
Sahi insan neden hatırlamaz annesinin adını öğrendiği zamanı
hiç söylenmemiş sözler söylemeliyim
el değmemiş,duru sözler sevdiğim için
sevdiğim! şehir giysilerini kıskanır
ve bu yüzden bürünür geceyi
güneş gözlerinden beslenir
ve saçlarını kollar görmek için.
sensizken şehrim,
boş meydanlarında yürüdüm
kalın puntolarla iri laflar ettim
öfkemi saldım iri dişli postallar üzerine.
sevdiğim! Vera.. hangi çocuğu
Yolda gördüğü iğneyi kimsenin ayağına ayakkabısına batmasın diye alır, evine götürür, çöpe atardı. Belki kendi eline batacaktı. Batsındı. Yeter ki başkaları zarar görmesin. Ne zaman unuttuk başkalarını da düşünmeyi? İnsan olmak bir süreçti ya hani. Tahmini ne kadar zamanımızı alacak insan olmak? Biz ne zaman böyle ince düşünceli gerçek bir insan olacağız? Sahi neydi insan olmak? Unuttuk mu? Hiç bildik mi ki? Hatırlamak. Öğrenmek. Nasiplenmek. Nasihat almak. Nasihat. Din bir nasihat. Nasihati talep edene...
*A.
"Çok fazla kırıldık. Evvelâ iyi niyetimizden, sonra saflığımızdan. Saf duygumuzdan. Ne kadar kırılmayı hak etmiyorsak, o kadar kırıldık. Ne kadar değer verdiysek, o kadar yıprandık. Hangi yaralı kalbe kapımı açtıysam, bir yara açıp kapattı geleceğe dair umut kapılarımı. Siyaha dair ne varsa biriktirdim kalbimin sızılarına. İnsan iyi olmaktan yorulur mu hiç? İyi olup yalnızlığı gırtlağına kadar dolar mı bir insan? Sahi iyiler neden yalnız? Nerde iyi bir insan var bıçağın en keskin izleri hep en temiz insanların sırtında? Yüreğimde ne kadar ağrı varsa çektim sineme. Mutlu ettikçe bizi kıranları, altın tepsiyle hüzün hediye edildi kanayan avuçlarıma. Ben şimdi hangi bitişin başlangıcındayım? Bilmiyorum. Mutluluğa ne zaman koşacak olsam, hüzne takılıyor ayaklarım."🌒
Baktım Gülüşünden Güzel Şiir Olur
baktım gülüşünden güzel şiir olur
sevdim gitti...
sen yüzüne sürgün olduğum kadın,
madem sevmiyorsun
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
Sahi, güvenmek demişken, bir insan başka bir insana ne şartta güvenir ? Hep yanında olacağına inandırdığı zaman mı, yoksa güvenecek bir insan eksikliğini hissettirdiği zaman mı ?
Sahi
Boğazımdaki bu düğüm ne zaman çözülecek?
Bu yorgunluk ne zaman bitecek?
evden gidiyorum. eve vardığımı hiçbir zaman hissetmeyeceğim galiba. ev, aile benim için çok kutsal bir kavram ama neresi ev o muamma. arıyorum belki bulurum belki bulmam, bulmak mühim değil en azından çabaladım derim. insanların doğuştan elinde olduğu nimete ben sahib değilim diye isyan edecek değilim, ne haddime? sahi insan neye sahip ki? sadece sahip sanıyor kendini çünkü zâhirde öyle görünüyor, hamdolsun ben hiçbir şeye sahib olamayışımı en derinlerimde dahi hissediyorum bu lütuf değil de nedir?
Baktım gülüşünden güzel şiir olur
sevdim gitti…
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın,
madem sevmiyorsun
o zaman sahip çık gözlerine…
dönüp,
dolaşıp,
değmesinler gözlerime.
Darmadağın
Hava tüm gün 40 dereceden fazlaydı. İçimden "bu Mersin sıcağı da temmuz ayında daha fena oluyor" derken birden kapı çaldı. Oysa kimseyi beklemiyordum. Kapıyı açtığımdaysa karşımda birisini beklerken bir zarf görmüştüm. Pembe bir zarf. Merakla içini açıp okumaya koyuldum. 3 sayfa mektup vardı içinde. Özensiz bir el yazısı, yanlış imla