…insanların çoğu özgürlükten rahatsız olur, “mucize, gizem be otorite” arar. Pek çok kişi, hayatın belirsizliklerine cevaplar sunan ve kendilerine klavuzluk eden güçlü bir liderin başını çektiği inanç sistemleri ve davalara katılırlar.
Kahramanları da, ilahları da yaratan biziz. İnsanlar, putlarını kendileri yaparlar. Sonra bir zaman gelir, onları yıkarlar. Fakat sonra gene yenilerini yaparlar…
Öyle ya, diyordum, Osmanlılık; seferleri artık sona ermiş bir çürük tekne olabilir. Fakat biz sadece Osmanlı değiliz ki? Biz Osmanlı olmadan önce de Türk’tük. Bugün de Türk’üz. Kaybolmakta olan sadece Osmanlı vatanıdır. Halbuki Türk’ün vatani işte dünyayı kaplıyor. 
Gerçi biz evvelce de Türk’tük. Fakat kendimizi Türk diyemezdik. Türk sözü, bir çok ırkları, kavimleri birleştiren bir imparatorlukta, bir kavmin diğerleri üstünde tahakkümünü hatırlatır ve onları gücendirir diye düşünülüyordu.