Artık gülmek için bile yürek gerekli.
“Başkaları acı çekerken ben uyuyor muydum? Şu an uyuyor muyum? Yarın uyandığımda, ya da uyandığımı sandığımda bugün hakkında ne diyeceğim?”
“Ben böyleyim işte. Ya hemen unuturum ya da hiç unutmam.”
“Yeryüzünün gözyaşları hep sabit kalır. Biri ağlamaya başlamışsa, başka bir yerde bir başkasının gözyaşları dinmiştir.”
Her şey söylenmedi, hiçbir zaman da söylenemeyecek.
Sayfa 105 - Ayrıntı Yayınları, 2021 BaskısıKitabı okudu
Ve birden yeniden aramaya koyuluyor gözler artık düşlenemez olmuş ilk günkü açlığıyla ve görünür bir neden olmadan aniden kapanana ya da kafa düşene kadar sürüyor bu.
Sayfa 96 - Ayrıntı Yayınları, 2021 BaskısıKitabı okudu
Kimse kendi içine çevirmiyor bakışlarını, kimse yok orada çünkü.
Sayfa 95 - Ayrıntı Yayınları, 2021 BaskısıKitabı okudu
Alınan soluk koca bir toplam oluşturdu sonunda: Sıfırlanan bir toplam. Benim sevgili döküntülerim. Yazgınız buymuş demek ki. Son bir soluk. Sonrası rahatlama.
Sayfa 80 - Ayrıntı Yayınları, 2021 BaskısıKitabı okudu
Varoluşsuzluğa doğru koşar adım sıfırdan sonsuza gider gibi.
Sayfa 79 - Ayrıntı Yayınları, 2021 BaskısıKitabı okudu
Ama ilkin iç duvar. Ondan kurtulduğumuzda ötekilerden de kurtulabileceğiz. Ötekiler de eksilecek o eksildiğinde.
Sayfa 78 - Ayrıntı Yayınları, 2021 BaskısıKitabı okudu
Azalış. Yaşlı kadının varoluşu sona erecek sonunda. Geçmişi sıfırlanacak.
Sayfa 78 - Ayrıntı Yayınları, 2021 BaskısıKitabı okudu
Akşam değilse gecedir.
Sayfa 71 - Ayrıntı Yayınları, 2021 BaskısıKitabı okudu
Karanlıkta kapalı gözleri. Karanlığa. Kendi karanlıklarında. Dudaklarda aynı minicik gülümseme, gülümsemeyse bu eğer. Kısacası yaşıyor yalnız kendisinin anladığı biçimde, ne fazlası, ne azı. Azı!
Sayfa 77 - Ayrıntı Yayınları, 2021 BaskısıKitabı okudu
En sonunda çabalarının karşılıksız kalması ve hep olduğun gibi kalmış olman daha iyi değil mi senin? Yalnız.
Sayfa 50Kitabı okudu
“Ayaklar böyle avarelik ederken kafa nerede acaba?O da bir orada bir burda mı yoksa?