sabahları kimseyi uyandırmadan sessizce yola koyulurdum; gezici din adamları gibi. Yalnızlığın dinini yayıyordum.
Karım güzel değildi albayım. Bende değildim. Fakat, nasıl anlatsam "benim" karımdı; canlı bir varlıktı. İnsan, evine bir biblo alınca bile kendisini bir başka hisseder değil mi? Üstelik bu yumuşak biblo, konuşuyor: "Kocacığım" diye çevremde dönüp duruyordu
Söyle evladım, diye teselli ederdi annem beni. Söylede içinde hicran olmasın. Hicran oldu anne
Okur Takip Önerileri
Bütün hayatımı, en ince ayrıntılarına kadar düşünerek hesapladığım iyiliklerin hayaliyle geçirdim albayım. Artık ne olacaksa olsun istiyorum.
gel ey bahar zamanı, dinlendiren uykunun mayasısın.
Gönlümün sevdiği, acı dolu kalbimin kederisin
