Nevroz anlamını arayan ruhun ç acı çekmesidir.
Okur Takip Önerileri
Gece bir kan nehrine dönmüş akıyordu.
Ve mutsuzluk hiçbir zaman yalnız gelmediğinden şüpheleri de beraberinde getirmişti.
Çok soru vardı ancak yeterince cevap yoktu.
Benim felsefem dünyayı olduğu gibi kabullenmektir.
“Servetin ve gücün kökleri Atlas Kuşağı boyunca aslında çok daha derinlere inerdi. Atlas Kuşağı’nın ünü o kadar yaygındı ki, galaksi içindeki başka ırklara ait gezegenlerden bile buraya gelenler olurdu.”
“Ben zıplama kolunu ittikçe, Hurda muazzam bir enerji harcayarak uzay-zamanı büküyor ve zıplama yapmak için yapay bir solucan deliği oluşturuyordu. Önce önümüzdeki karanlık uzayda çok küçük fakat hızla hareket eden mavi bir ışık noktası ortaya çıktı. Bu nokta kısa sürede büyüyerek sadece birkaç saniye içinde durgun suya atılan bir taş parçasının yaydığı halkalar gibi dalga dalga genişledi. Nihayet tam ortasında siyah, parlak bir aynaya benzeyen bir küre belirdi. Kürenin üzerinde uzayın bizim bulunduğumuz kısmı ve diğer taraftaki Atlas Kuşağı’nın bozuk görüntüleri iç içe dans ediyordu. Kürenin arkasında kalan yıldızlar, buzlu bir camın ardındaymışçasına silikleştiler.”
Sayfa 16Kitabı okudu
“ Ciğerlerimi Kathras’ın seyrek oksijeni ile doldurdum. Ne zaman Hurda’yı kullanarak yıldızlara seyahat edecek olsam, önce derin bir nefes alır ve bu yorgun geminin gezegen atmosferinden bile çıkamadan düşmesi veya zıplama esnasında arafta kalması gibi tüm olumsuz senaryoları aklımdan çıkarmaya çalışırdım.”
“Görevli, cesetlerin kafalarını tek ve kendinden emin vuruşlarla devasa gövdelerinden ayırdı. Semulantis şarabı kadar mavi kan, bembeyaz karın üzerine aktı. Kathrianlar maymunsu kıllı suratlarında korkulu gözlerle ve çıkardıkları tuhaf seslerle yanan dev bedenleri izlediler. Aslında yakın gelecekte bu gezegende onları bekleyen çok daha korkunç şeyler vardı ama ne gelecek planlaması ne de aynı anda birden fazla olumsuzluk için endişelenecek yetileri henüz yoktu. Bu yüzden kathrianların şu anki tek korkuları dev ölü bedenlerdi.”
Sayfa 13Kitabı okudu
“Hepsinin acımasız yüzlerinde pişmanlık ve bıkkınlık iç içe geçmişti. Belki savaştan önce içlerinden bazıları varlıklı, zengin ve saygıdeğer Titanlardı. Ama artık fark eden bir şey yoktu, şimdi hepsi köleydi ve aynı insan gemisinin hangarına istifleniyorlardı. Hepsi kendi ırkının verdiği savaştan kaçmanın bedelini ödüyor gibiydiler.”
