Ben sana hep üşüyordum, Çünkü kıştım. Nakıştım, bakıştım, İnkar etmiyorum da. Seni sevmek gibi büyük işlere kalkıştım. Ve lütfen inkar etme, Sana en çok, en çok ben yakıştım. - Özdemir Asaf
çünkü seninle merdiven de karşılaştığımda ve kaçamadığımda, o yakıcı bakışın karşısında duyduğum korkuyla başımı eğip, tıpkı ateş beni tutuşturmasın diye kendimi suya atarcasına yanından koşarak geçerdim.
Dalsın yakında
gözlerim artık
son uykuma
Gördüm ve anladım
yaşamak macerasını
Hulyası kalmayınca
hayatın ne zevki var
Bitsin, hayırlısıyla bu
beyhude sonbahar !.
nasıl etmeli de ağlayabilmeli
farkına bile varmadan?
nasıl etmeli de ağlayabilmeli
ayıpsız,
aşikâre,
yağmur misali?
neylersin alışkanlık
için kan ağlarken yüzün güler
dikilitaş gibi dinelirsin yine
yavrum, erişmek ne müşkülmüş meğer ,
anneler gibi ağlamanın yiğitliğine..
nazım hikmet