Aklım ve kalbim arasındaki savaş dinmiyor. Doğru olduğunu bildiğim ve yanlış olup iyi hissettiren arasında sıkışıp kalıyorum.
"...Son kozum sensin. Görevi bu noktaya getiren sensin. Son noktayı koyan da sen ol. Artık Tulpar olarak değil, Üsteğmen Timur Tönge gibi savaş."
-Bülbül Kapanı
Ama şu an onun gözlerine bakarken hissettim. Yaşadığımı, ölümü, kalbimi hissettim. Gözlerinden büyük bir sevgi parçası kopup yüreğime çarptı. Canı yanıyordu. Soruma bilmeden yanıt veriyordu. Ölürsem üzülür gibiydi...
Çaresiz bir ışık vardı keskin kahvelerde. "Yapma bana bunu! Yapma bana bunu! Ne olur!" dediğini duydum.
"Sana can borcumu..." diyebildim zorla. "Ödedim..."
Başımı göğsüne yasladım. Kokusuna saklandım. Ahu oldum. Küçücük kaldım. "Ölürsen ölürüm Ahu..." diyen sesini duydum. Yine çaresiz gibiydi. "Yalvarırım bana bunu yapma." Hızla ilerlerken saçlarıma derin bir öpücük bıraktı. "Canın canım... Canın canım... Yalvarırım sen de bana bunu yapma!"
Gerisini seçemedim. Kollarında huzur ve güven vardı. Karanlık alandan çıktığımızı fark ettim. Dışarısı savaş alanı gibiydi. Siyah bir araba patlamış, yanıyordu. Ateş gecenin içinde parlıyor, etrafı saran cesetleri belli belirsiz aydınlatıyordu. Birkaç dakika önce dışarıdan gelen seslerin kaynağı o olmalıydı. Saklandığım bu gövde.
Her yanı kana bulasam dahi bu savaştan canlı çıkaracağım tek kişi sensin demişti. Her yeri kana bulamıştı. Ama ben canlı hissetmiyordum. Koşarak ilerliyor gibiydi ama kolları öyle sıkı dolanmıştı ki; sarsılmıyordum. "Timur..." diye
mırıldandım.
Alnıma derin bir öpücük bırakarak varlığını belli etti.
-Bülbül Kapanı
Asıl savaş yeni başlıyordu. Kralşan farkında değildi. Uyuyan bir canavarı uyandırmıştı. Bunun da farkında değildi. Bir kere daha kaybetmeyecekti Timur. Bir kere daha ona sunulan sevginin ölüm getirmesine izin vermeyecekti. Artık küçük değildi. Kolları uzundu. Bir ölüm daha görmeye ise gücü yoktu. Hele de kalbinde açan gül ilk defa bu kadar canlıyken. Gaza daha da yüklenirken gözünün önünde karanlık bir perde vardı. Bir de kalbine verdiği en büyük söz.
Sana söz Ahu. Her yeri kana bulasam dahi bu cehennemden canlı çıkaracağım tek kişi sensin.
-Bülbül Kapanı
Bu gece Tulpar'ın son, Timur'un ise bu savaştaki ilk gecesiydi. Artık savaşmak için bir amacı vardı.
İlk defa ölmek için değil, yaşatmak için savaşacaktı. Bütün savaş kurallarını yıkıp tek bir prensip uygulayacaktı: Tönge prensibi.
-Bülbül Kapanı