Ode to nightingale
My heart aches, and a drowsy numbness pains
My sense, as though of hemlock I had drunk,
Or emptied some dull opiate to the drains
One minute past, and Lethe-wards had sunk:
'Tis not through envy of thy happy lot,
But being too happy in thine happiness,—
That thou, light-winged Dryad of the trees
Death, always cruel
Death, always cruel, Pity's foe in chief,
Mother who brought forth grief,
Merciless judgment and without appeal!
Since thou alone hast made my heart to feel
This sadness and unweal,
My tongue upbraideth thee without relief.
And now (for I must rid thy name of ruth)
Behoves me speak the truth
Touching thy cruelty and wickedness:
Not that they be not known; but ne'ertheless
I would give hate more stress
With them that feed on love in very sooth.
Out of this world thou hast driven courtesy,
And virtue, dearly prized in womanhood;
And out of youth's gay mood
The lovely lightness is quite gone through thee.
Whom now I mourn, no man shall learn from me
Save by the measure of these praises given.
Whoso deserves not Heaven
May never hope to have her company.
Dante Alighieri
Ateşe merak duyan 4 kelebeğin hikayesini bilir misin?
Birgün 4 kelebek ormanda uçarken daha önce hiç görmedikleri bir şeye rastlamışlar ateş... Bu kelebekler ateşi çok merak etmiş, ateşin gizemini çözmek istemişler.Önce ilk kelebek ateşe iyice yaklaşmış ve ateşin etrafında yavaş bir tür atmış. Sonra heyecanla diğer kelebeklerin yanına gitmiş ve öğrendiklerini onlara anlatmış. Demiş ki; "Ben
Save me | Taekook
"Sesli ağlayışları suyun altında boğuk bir şekilde kulağıma dolduğunda benim de gözlerimden yaşlar gelmişti ve ben şuan yüzünü görmek istedim. Çünkü ağladığını biliyor olmama rağmen yüzünde göreceğim şey gülümsemesi olacaktı. Ah o gülümsemesi..."
