Bana kapıları aç kapı açıcı sensin,
Bana selamet yolu göster yol gösterici sensin.
Yardım için uzanan ellere hiç uzanmam;
Çünkü onlar fanidir payidar olan sensin.
Ne dünyaya ne insana ne de kendime aklım yetti... Ne yâr ne yâren ne dost. Bir bir hikâyeler hep imtihan idi! Elif gibi olamadık, mim durağında sabredemedik! Talep ettik dünyanın varını; samimiyetine denk gelemedik! Bir nûn karnında kıvrandık, şükür... Yad'ellerde kendimize zulmettik!
Toprağın burcunda bir çift kuş; kefesinde, çaresizliğin ayak izleri... Henüz silinmemişken kaderleri, gönül pusulalarında bir yakarış; sancılıca titriyor bahar düşleri... Bilirim ki ayrılığın gölgesindeki haz, hâlden (na!) anlamaz. Asılsız bekleyişlerden yılgın, ayaz'dan mecalsiz, umuttan bi-lâl; olsa ne çare! İlk yaza ve güneşe, aşka ve ölüme, kanat çırpan bir kuş; göçse ne çare, konsa ne çare! Yüreğim diyorum, yüreğim; onlar gibi yuvasız, onlar gibi biçare...