Aslında bizim pratik, gerçek yaşamımız,tutkular tarafından yönlendirilmediği sürece can sıkıcı ve yavandır;onu tutkular yönlendirdiğinde ise çok geçmeden acı vermeye başlar.Bu yüzden yalnızca,iradelerinin hizmeti için gereken ölçünün üstünde herhangi bir zeka fazlalığına sahip olanlar mutludurlar.
Sayfa 37Kitabı okudu
Bilgisiz isteme en kötü şeydir,her kalasta bu vardır!
Sayfa 35Kitabı okudu
Peki boş zaman çoğu insana ne getirir?Onu dolduracak duygusal hazlar ya da budalalıklar bulunmadığı sürece,can sıkıntısı ve atalet.
Boş zaman tam da Aristo'nun dediği gibi,cahillerin can sıkıntısıdır.
Sıradan insanlar sadece zaman geçirmeyi düşünürler,herhangi bir yeteneği olan kimse ise ondan yararlanmayı düşünür.
Sayfa 29Kitabı okudu
Epiktetos
"İnsanları huzursuz eden olaylar değil,olaylar hakkındaki görüşleridir."
Sayfa 23Kitabı okudu
Demek ki,soylu bir karakter,yetenekli bir kafa,mutlu bir mizaç gibi,neşeli bir ruh ve gerekli nitelikleri taşıyan,bütünüyle sağlıklı bir beden gibi öznel mülkler mutluluğumuz için en önemli olanlarıdır.Bu yüzden dışsal mülklere ve dışsal saygınlığa sahip olmaktan daha çok,bu içsel mülklerin geliştirilmesini ve korunmasını düşünmeliyiz.
Sayfa 21Kitabı okudu
Bir kimse,kendisi için neyse,yalnız başınayken ona eşlik eden ve başka birisinin ona veremeyeceği ve ondan alamayacağı şey neyse, açıkça bu,onun sahip olabileceği şeyden ya da başkalarının gözünde olabileceği şeyden daha önemlidir.İç dünyası zengin insan tamamen yalnızken,kendi düşünceleriyle ve hayalleriyle eşsiz bir eğlence bulur;öte yandan ruhsuz biri sürekli dernekten derneğe,oyundan oyuna,yolculuktan yolculuğa ve şenlikten şenliğe koşsa bile, can sıkıntısından kurtulamaz.
Sayfa 15Kitabı okudu
İyi,ılımlı,yumuşak bir karakter kısıtlı koşullarda hoşnut olabilir,öte yandan hırslı, kıskanç ve kötü biri tüm zenginliğe karşın hoşnut değildir.
Sayfa 15Kitabı okudu
İnsanın olası mutluluğunun ölçüsü bireyselliğiyle önceden belirlenmiştir.Özellikle zihinsel gücünün sınırları,yüksek bir hazzı alma yeteneğini sonsuza dek belirlemiştir
Sayfa 14Kitabı okudu
En değersiz gurur, milli gururdur. bu, onunla gurur duyandaki bireysel özelliklerin yoksunluğunu ele verir çünkü insan neden milyonlarca insanlarla paylaştığı bir özelliğe tutunma gereği duyarbilirki başka türlü? Dikkate değer kişisel niteliklere sahip olan, sürekli göz önünde bulundurduğu ülkesinin hatalarını açıkça görebilecektir. ama dünyada gurur duyabicek hiç bir şeyi olmayan her zavallı aptal gurur duyabilmek için son çare olarak ait olduğu ülkesi ile gurur duyar.
