İnsan çilesini almaz oldu aklım
Soyun, şehrin sana giydirdiği gömlekten,
Yakın dostlarına bahs aç ölmekten
Ve gel benimle, kaçalım kaçalım...
Sayfa 93
Boşuna sarmaz şu belini kollarım,
Gebe kalırsın her tutup öpüşümde
Ve bir gün taze bir kanla iner kente
Bir boz kurt sürüsü gibi oğullarım.
Sayfa 93
Gerçek ne kadar öte bir insan bilincinden!
Hiç biter mi sabah? başlar bittiği yerde;
İki damlası olsun vardır, bir yerlerde.
Sayfa 89
Okur Takip Önerileri
Seviyorsam seni aşk ölümsüzdür gönlümce,
Âşıksam kadınım değil tanrıçasın, ece.
Sayfa 70
Kafamda hep bir uykusuzluk
Ve masamda bir düşler gülü,
Gecenin içinde, soyunuk.
Sayfa 63
Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
Uyandırmayın beni, uyanamam.
Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
Allah aşkına, gök, deniz aşkına
Yağsın kar üstümüze buram buram...
Sayfa 59
Uzaktadır her şey, hep... yalnız ölüm,
Her yerde, her an yakınımız, ölüm.
Sayfa 47
Hatıraların bu uyanma vaktinde
Sensin hep, sen, esen dallar arasından.
Sayfa 41
Ebedî âşığın dönüşünü bekler
Yalan yeminlerin tanığı çiçekler
Artık olmayacak baharlar içinde.
Ey, ömrün en güzel türküsü aldanış!
Aldan, gelmiş olsa bile ümitsiz kış;
Her garipsi ayak izi kar içinde
Dönmeyen âşığın serptiği çiçekler.
Sayfa 41
Söylenmemiş aşkın güzelliğiyledir
Kâğıtlarda yarım bırakılmış şiir;
Sayfa 40
Hoyrattır bu akşamüstüler daima.
Gün saltanatıyle gitti mi bir defa
Yalnızlığımızla doldurup her yeri
Bir renk çığlığı içinde bahçemizden,
Bir el çıkarmaya başlar bohçamızdan
Lavanta çiçeği kokan kederleri;
Hoyrattır bu akşamüstüler daima.
Sayfa 40
Aşk bir yalan üstüne kuruluydu -çaresiz!-
Gene de vazgeçilmez sevgililer gibi biz
Sanki ateşden bir çark üstünde dönüyorduk.
Sayfa 39
Parkta Serenad
—İçimi gıcıklıyor bu ıhlamur kokusu,
Bu ıhlamur kokusu, ah!
Ya görünmez güllerin kokuları!.. —Hep pusu,
Hep pusu bana, kah kah kah...
—Bir kedi sever gibi okşasın istiyorum
Parmakların saçlarımı.
Bu gece bütün ömrüm yaşasın istiyorum,
Doyur bütün açlarımı!
—Birleşelim bu gece tek bir göğüste atan
Kalbinde bin sevişmenin.
İçsem şu damlayan ayışığını dallardan,
Ak südü sanki memenin.
Sayfa 37
Niçin kalbim hep seni ister, niçin?
Bilemem. Esmersin ama güzelsin,
Gözlerinde mutluluğu gülersin,
Ama benden sızan bu keder niçin
Bilemem. Keder de yel gibi eser
Ve bir gün ya bu yol ya şu gemiler
Seni elimden alır gider, niçin
Bilemem. Ama kaybedersem seni
Her öten kuş ve her akan su beni
Bir yolculuğa davet eder, niçin
Bilemem.
Sayfa 30
Son aşkımdır bu -sen- ve son çile,
Günümün son fecri, sonu artık;
Giriver inince gün, aralık
Kapımdan gelinlik elbisenle.
Onu sevmekle geç, ey yaşamak!
Sayfa 26