Seda Arslan
@sedaarslano
Ben güneştendim ama şimdi ayçiçekleri bile bana bakmıyor, görmüyor.
13 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
...
Patikayı oluşturduğumda günler, haftalar, belki aylar geçmişti... Bir gözyaşının patika oluşturması ürkütücü ama aynı zamanda umut vericiydi. Bu patikadan koşarak geçebileceğimi fark ettim. Benim patikamdı çünkü, benim gözyaşlarımdan oluşan... Herhalde nerelerde düşüp kalkacağımı bilebilirdim. Ama insanın kendi bilinirliğinde düşmesi çok vahimdi.
...
Deneme 3 2 1
Bu boşluk beni hüzünlendirdi, gözümden bir yaş düşecekti ki tuttum sabırla belki öfkeyle. Bu durumdan çıkmalıyım çünkü hiç hoş olmayacak. Kırılıp, dökülüp, toparlanmak... Her zaman ayağa kalkabilmek, özünü bozmadan değişebilmek, oluru olmayan şeyleri zorlamak, bu değişimin yolunda bile bulunmak olağanüstü!
Kendimi zorladım, değiştim. Değiştikçe kırıldım. Kırıldıkça kırıldığım yerlerimden kaynadım. Sonra kaynayan yerlerimi de kırdım doğrusunu bulana değin. Bunun sonucunda yaralarım alışılmışın dışında bir şeye dönüştü. Ben dönüştüm, kendime döndüm. Ben kendimi zorlarım, ayağa kalkarım yeniden. Ama sen, evet sen bana bunu yapma! Yaralarıma dokunma. Çünkü senin atacağın adımı bilemem ki ben. Oysa kendi yaralarımın yerini, kendi düşüncelerimin boşluğunu biliyorum. Ve ona göre kendimi eğip büküp şekillendiriyorum.
Kara bir el uzandı tenime, korkmadım. Elleri tenimin beyazlığında daha da belli oluyordu. Nereden dokunmaya başladığı, dokunmayı nasıl, ne şekilde sürdürdüğü anı anına kendini gösteriyordu...
Okur Takip Önerileri
Kamburum çıkıyor, dünya üzerime çöktü.
Artık bir kaplumbağa kadar yavaşım.
Ve yaşlıyım sevgilim.
Sen yokken ölmeye yakınım ama bir yandan da yaşamaya hevesleniyorum; çünkü senin zerrelerin, parçacıkların bütün her yere dağılmış.
Sadece seni görüyorum, seni duyuyorum.
Nerede olduğum, nerede olduğun önemli değil sevgilim.
Parçacıklar üzerime yağıyor.
~ Mart 2017