İnsan olmak yalnızca kuru bir söz değil, bütünün parçası olmak, kendini bütünün bir parçası olarak duyumsamaktadır.
Sayfa 13
Bir kanadı kırık kuşum ki, el kadar da olsam, beni hiçbir çalı kabul etmiyor.
Okur Takip Önerileri
Ölüm bir eve girince sağ kalanları da biraz öldürüyor. Her başın içinde ölüm. Kimse konuşmaz, hızlı yürümez, bardak masanın üstüne yavaş konur, nefes alırken bile ses çıkarmamaya çalışılır. Sağların ölüye bu benzeyişleri, insanlarda bir müsavi olmak ihtirası bulunduğunu gösterir. Bir nevi adalet.
Sayfa 86
Sessizliğin sesi bir yere sindi mi, artık kolay kolay ordan çıkmaz. Eğer sessizliğin sesi, derin yaraların izlerinden çıkıyorsa, o vakit ses ilelebet var olur. O zaman sessizlik, hayatın her çeşit sesi arasında, zemheri ayarlarında buzun altından akan nehir gibi kendine bir yatak bulur ve her zaman uğuldar. Ancak sadece, ruhun ve yüreğin duyabildiği bir uğultudur bu. Ne zaman sessizliğin sesini unutup, onun yerine bir dengbej'in etrafını saran hayatın seslerimi koymaya kalkıştıysam, kör gözüm ve yarılmış yüzüm, sessizliğin sesini hatırlattı bana.
Mehmed Uzun 
Dicle'nin Yakarışı
Etrafımdan daha çok kaçtım, daha çok içime saklandım.
Sayfa 76
Günlerim birbirine tıpkı tıpkısına benzeyerek geçiyordu.
Sayfa 62
İnsan tahammül edemeyeceğini zannettiği şeylere pek çabuk alışıyor ve katlanıyor.
Sayfa 54
Ben de büyük ruhi yorgunluk duymaya başlamıştım.
Sayfa 52
Kim olursa olsun, bir insanın yaşamakla ölmek arasındaki büyük köprüde çabalaması korkunç bir şeydi.
Sayfa 47