Şehri
@sehrii1
.
Dinlenecek vakit bulamıyorum şu koca zamanda,
Kendimi dinleyecek vakit bulamıyorum..
.
Van
680 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Şehri tekrar paylaştı.
Yaşadıkça özlüyorum,
Özledikçe de hüznüm artıyor.
Hüznüm arttıkça gülümsüyorum,
Gülümsedikçe insanlar beni anlamıyor...
Hayatım ;
Birbirine bağlanmış hisler gibi...
O onu, o da onu tetikliyor...
Rüzgâr değil ki esip geçsin,
Su değil ki akıp gitsin.
Yağmur değil ki ıslatıp dursun.
Bulut değil ki münevveri kapatsın.
Kitap değil ki, ne kadar hızlı okursam o kadar çabuk bitsin.
Çay değil ki soğuyunca dökeyim.
Şiir değil ki okuyunca bitsin.
Melâl dolu içim.
Belki de tek bir uçurtma gerekirdi.
Ya da birtek balon...
Şişirdikçe dertlerimi üflerdim.
Üfledikçe ağırlaşırdı balonum...
Ağırlaştıkça da göğe çıkarırdı beni...
Göğe çıktıkça da huzur bulurdu içim...
Öylece kandırırdım krndimi...
Şehr_i_şâir
Şehri tekrar paylaştı.
Ben,
Bazı şeylerden mahrum kaldım,
Bazı şeylerin de benim olmasını istedim.
Kimi insanlardan nefret ettim,
Kimi insanları da seviyorum...
Sevdiklerimi yanımda görmek istemiyorum
Onlardan uzak kalmak istiyorum...
Özlemek istiyorum...
Değerleri tedrici olarak artsın istiyorum...
Sebepsiz endişelerim olsun
Sebepsiz ağlayışlarım, gülmelerim olsun.
Hepsi de samimi olsun.
Bir çocuğun yanına gelmek için ağladığı kadar...
Masum olsun yüreğim
Beklesin istiyorum
Beklerken umudunu yitirmesin istiyorum.
Vazgeçmesin
Sadık olsun istiyorum.
Öyle bir dayanağı olsun ki
Adı sevgi olsun istiyorum.
Gecenin karanlığında yıldızlar gibi parlasın istiyorum.
Kaybolmasın hiçbir zaman.
Sevsin istiyorum.
Severken acı çeksin istiyorum.
Olgun olsun, büyüsün istiyorum yüreğim.
Okur Takip Önerileri
"Çürük yapılan ev yıkılırsa ve sahibi ölürse evi yapan usta öldürülsün..."
⚫
Yıllardır savaşıyorum
Artık ne güç kaldı ne takât
Kafeste gibiyim
Çare yok..
Şehri tekrar paylaştı.
Ah kavgacı sevgi! Ah sevgi dolu nefret! Ah hiçten yaratılan şeyler!
Ah ağır hafiflik, ciddi gülünçlük, iyi görünür şekillerin biçimsiz kaosu!
Şehri tekrar paylaştı.
İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu;
düşünüyor, düşünüyor, düşünüyordu
ta ki şakakları zonklayana kadar. Hiçbir şey olmuyordu.
İnsan yalnız kalıyordu.
Yalnız... Yalnız...
Bir devir daha bitti mi böyle?
Sen hep biraz benim kalmıştın,
E hep kalamazdın ya öyle..
Şehri tekrar paylaştı.
İçimdeki o hevese taş atana sitemim.
Paramparçalayana..
Gözümdeki o bakışı kör edene,
Sesimdeki tonları kıstırana.
Benim sitemim büyüyor.
Büyüdükçe yaralıyor.
Kanatıyor.
Acıtıyor.
Farkında mısın bilemem ama,
Benim sitemim artık varlığına.