1850 dolaylarında başlayan ve yüzyılı aşkın bir süre devam eden süreçte Amerikan hekimleri yaklaşık altmış üç bin insanı yasa zoruyla kısırlaştırdı. Amaç suçu önlemek, suçlu ve zayıf olanları üreme havuzundan çıkararak insan soyunu geliştirmekti. 20. yüzyıl dönümünde ABD eyaletlerinin üçte ikisi suçlular, akıl hastaları ve kronik mastürbasyoncular dahil toplumun dışlanmış geniş bir kesimini kısırlaştırmaya izin veren yasalar çıkardı.
Sayfa 353Kitabı okudu
Polisin 1851 tarihli faaliyet raporuna göre aktif seks hayatı olan her kadın potansiyel fahişeydi ve toplum ahlakı için bir tehdit oluşturmaktaydı. Sözkonusu rapor fahişeleri şu sınıflara ayırıyordu:
1. Para karşılığında seks hizmeti vererek geçimini sağlayan normal fahişeler.
2. Para, hediye veya kalıcı ilişki beklentisi olmadan zaman zaman erkeklerle seks yapan geçici fahişeler.
3. Metresler.
4. Kapatmalar.
Bu sınıflandırma çoğu kadını kapsıyordu. Aynı yüzyılın sonunda polis otuz ila elli bin kadar Viyanalı kadının yukarıdaki kategorilerden birine girdiğini tahmin ediyordu, ama sadece yaklaşık iki bini tıbbi kontrol altındaydı. Ahlak suçlarından hapse atılsın ya da atılmasın bütün kadın mahkumlar listeye konsa bile aradaki açık kapatılamıyordu. Bu nedenle polis, metropoldeki çoğu kadının potansiyel hedef haline geldiği garip bir "gizli fahişe" avına çıktı.
Sayfa 342Kitabı okudu
Fransa, askerleri Napolyon savaşlarından hasta olarak döndükten sonra kapsamlı bir devlet düzenlemesi yaptı. On yaşındaki kızlar da dahil fuhuş zanlısı bütün kadınlardan kayıt yaptırıp belli aralıklarla tibbi muayeneden geçmeleri istendi. Muayeneler acımasız, tedaviler yetersizdi. Askeri doktorların kullandıkları kirli metal araç gereçler muhtemelen çeşitli zararlı hastalıkların yayılmasına yol açtı. Zührevi hastalık taşıyan veya iyi rapor vermesi için doktora ödeyecek parası olmayan bir kadın tedavi için korkunç bir hastaneye tıkılıyordu. Kayıt olmadan iş tutan kadınlarsa hapse atılıyordu.Fransız sistemi Avrupa genelinde taklit edildi, ama bu cinsel yolla bulaşan hastalıkların yayılmasını yavaşlatamadı. Erkekler sistemin dışında kaldılar ve binlerce fahişe muayeneden kaçtı. 1870'te Fransa, Belçika, Rusya, Polonya ve İtalya'da en az resmi kayıtlı fahişe sayısı kadar kayıtsız fahişe çalışıyordu.
Sayfa 340Kitabı okudu
Yoksul bir kızın veya kadının bir komşusu tarafından ihbar edilmesi fahişe diye yaftalanıp tıbbi testlere tabi tutulmasına yeterken, müşteriler hiçbir şekilde tehlikeyle karşılaşmıyordu. Erkeklerin hafifmeşrepliğini normal bir dürtü, kadınların fahişeliğini ise bir kamu sağlığı tehdidi olarak gören bu çifte standart hayatın kabul edilmiş bir gerçeğiydi. Ayrıca fahişe nüfusunun büyük çoğunluğunu oluşturan yoksul ve işçi sınıfından kadınların resmi eza ve cefaların yükünü çekmeleri de en azından yasa koyucular tarafından doğal karşılanıyordu. İyi kadınlar cinsel ihtiyaçları olmayan pasif kişilerdi; kötü kadınlarsa cinsel açıdan aktifti. Hukuk, erkekleri kendilerine hizmet etmeleri için para ödedikleri kadınlardan korumak için vardı.
Sayfa 340Kitabı okudu
Fransız Devrimi sırasında Fransızca pornographie sözcüğü "ahlaksız" seks kitaplarını tanımlar oldu. Bu yalnızca mahkemelerin gereksinim duyduğu bir tabirdi. İnsanlarsa pornografinin ne olduğunu gördüklerinde anlıyorlar ve her yerde onu görüyorlardı. Yüzyılın sonuna gelindiğinde, müstehcen materyallerin yayımlanması günümüzün büyüyen sektörüne benzemeye başlayarak, imkân bulduğu her mecrayı kullanır, her türden zevke hitap eder oldu. Devletler bu sektör üzerinde baskı kurmaya çalıştı ama bu yöndeki çabalar genellikle boşa çıktı. Asiller ve aristokratlar kendilerine dair kaçamakların yayımlanmaması için pek çok Fransız porno yayıncısına yüklü rüşvetler ödemeye başladı. Müstehcen materyallerin siyasi ve toplumsal alan üzerindeki etkisi 18. yüzyılda doruk noktasına ulaştı. Pornografi Fransız yönetici sınıfını, özellikle kralları ve kraliçeleri zayıflattı. Ayrıca evlilik dışı seksi normalleştirdi ve kitleleri asırlardan beri süregelen Hıristiyanlık tabularından kurtardı. En önemlisi de bazı insanları zengin etti.
Sayfa 304Kitabı okudu
17. yüzyılın sonuna gelindiğinde, hayvanları cinsel emellerine alet eden insanlara verilen çoğu ceza gerek hukukta gerekse uygulamada yapılan resmi değişikliklerle hafifletildi. Ömür boyu hapis ve idam cezalarının yerini daha kısa süreli hapisler aldı. 1791'de bir inekle cinsel ilişkiye giren bir İngiliz terzi sadece iki yıl hapis cezasına çarptırıldı. Devrimden sonraki Fransız medeni hukuku, Fransa etkisindeki diğer ülkelerin hukuk sistemleri gibi, meseleyi tamamen görmezden geldi. 1813'te bu eylem Bavyera gibi tutucu Katolik eyaletlerde bile suç olmaktan çıktı.
Sayfa 303Kitabı okudu
18. yüzyıl
Eğer bir çocuk tecavüzü mahkemeye intikal ederse saldırgan yüzde 80 ihtimalle aklanıyordu, çünkü hukuk, mağdurun sekse zorlandığının ve saldırganın mağdurun içine boşaldığının kanıtını istiyordu. Pratikte bunun anlamı şuydu: Bir çocuk tecavüze uğradıktan sonra kritik kanıtı elde edebilmek için bu kez yeniden ırzına geçmesin diye güvenilir birini bulmak zorundaydı. Kurban kızların genellikle dehşet, utanç ve fiziksel acıyla dize getirildiğini göz önüne alırsak, onların dünyaya iğfal edilmek için geldikleri gerçeğini görürüz. Tecavüz kanıtı olsa bile dava sürecinin yüksek maliyeti yüzünden mahkeme kapıları kurbanın yüzüne kapanıyordu. Bir vakada Margaret East adlı bir hizmetçinin dokuz yaşındaki kızına East'in hizmet ettiği adam tarafından tecavüz edilip hastalık bulaştırıldı. East masrafı karşılayamayınca adli tabip, kızın kızlık zarının yırtılmadığını söyleyerek tecavüzcü lehinde ifade verdi ve adam beraat etti.
Sayfa 298Kitabı okudu
Geleneksel olarak kızlar için reşitlik yaşı ondu (çoğu için ergenliğe adım atmadan epey öncesi) ve bu durum erkeklerin körpe kızlardan faydalanmasına olanak tanıyordu. 1760'ta bir hovarda şöyle diyordu: "Olgunlaşmamış güzelliğin tadına bakmanın zamanı, olgunluğun belirtilerini göstermeye başlamasından önceki yıl", yani âdet görmenin "onun bakire değişimine damgasını vurmasından" önceki ve "memelerinin ayrı ayrı değil, sadece hafifçe kabardığı" zamanlardır. Bakire çocukları iğfal etmeye yönelik bu fetişizm gitgide yaygınlaştı ve en azından üstü kapalı olarak hoşgörüyle karşılandı.
Sayfa 298Kitabı okudu
Zührevi hastalığın, özellikle frenginin acısı ve utancı insanlari çaresiz bırakıyordu. Cıva enjeksiyonları ve benzeri düzinelerce "ilaç" çoğu zaman hastalığın kendisi kadar tehlikeliydi. Çoğu insan en iyi çarenin genç bir bakireyle birlikte olmak olduğu konusunda hemfikirdi. Londra ve başka yerlerde erkekler “hasta” organlarını ergenlik öncesi kızların saf sıvılarında “temizleme” peşindeydiler. Genelevler el değmemiş olduğu söylenen kızların simsarlığını yaparak bu "bekaret bozma çılgınlığından” kazanç sağlıyordu. Aynı kızlar genellikle “onarılmış” kızlık zarı ve vajinalarına stratejik olarak yerleştirilmiş küçük kan topaklarıyla bakire diye tekrar tekrar satılıyordu. Ne var ki biraz sağduyu sahibi müşteriler aslında ödedikleri paranın karşılığını almadıklarını biliyor olmalıydılar. Ancak sahiden masum küçük kızlar onların istediğini verebilirdi ve onları elde etmek de genellikle kaba güç kullanmayı gerektiriyordu. 1730'dan 1830 yılına kadar Londra Old Bailey'deki tecavüz suçlarının neredeyse beşte biri çocuk istismarına dayanıyordu. Tecavüzcülerin arasında muhtemelen kendini “iyileştirmeye” çalışanlar da vardı. Mahkeme bu sağlık bahanesini asla kabul etmese de bu insanların inanışını değiştirmiyordu.
Sayfa 297Kitabı okudu
On iki yaşındaki müstakbel Kral XV. Louis saray erkanından bazılarının neden uzaklara gönderildiğini sorduğunda, bahçedeki çitleri yıktıkları için gönderildikleri cevabını aldı. Sadece iki yıl sonra, o sırada tahta geçmiş olan Louis, genç La Trémoille düküyle öyle haşır neşir oldu ki, gencin adı "Kral'ın yatak odasının ilk soylusu”na çıktı. “Efendisinin sakisi [yani arkadan alan oğlanı]” olan Trémoille hemen evlendirilip sürgün edildi. Louis erkeğe özgü zevkleri tatması ve bekaretini kaybetmesi için av gezisine gönderildi. Fakat en azından o zamanlar kadınları avlamaya fazla ilgi duymuyormuş gibi görünüyordu.
Sayfa 295Kitabı okudu