- Nerden öğrendin burada olduğumu? diye sordum.
- Kütüphaneden geliyordum. Arabanın izini görünce tanıdım.
Bu karşılık benim için «Seni seviyorum» demek kadar değerliydi. Demek düşünüyordu beni, teker izlerini arayacak kadar aklındaydım.
Düştük yola... Nereye gittiğimizi, niçin gittiğimizi düşünmüyordum bile. Bunun ne önemi olabilirdi ki? İkimiz yan yana olduktan, bazen göz göze geldikten, ellerimiz birbirine dokunduktan sonra daha ne isterdik!
İlk olarak söylemek istediğim film sürekli gözümde canlandı. Bunun sebebi filminde romanın pek fazla dışına çıkılmamış olması. Bu çok iyi.
Cengiz Aytmatov 'dan yine her zamanki gibi muhteşem bir roman daha. Yazardan okuduğum 3. kitap. Tereddütsüz okurum. Hiç yanıltmadı. Bütün külliyatını okuyacağım inşallah.
Kitap hakkında pek bir şey söylemeye gerek yok, fakat kitap mı film mi derseniz tabii ki de kitap. Duyguları, acıları, hüzünleri çok profesyonelce serpiştirmiş Aytmatov. Filmini defalarca izlememe rağmen çoğu yerde gözlerim doldu sanki bilmiyormuşum gibi.
Filmini izlemiş olsanız bile okunmaya değecek bir kitap. Tavsiye ederim.
İyi okumalar...
Bir insan az öncesine değin zerrece tanımadığı, fakat o anda bütün düşüncelerini çelen ve kendisine dirseği dokunurcasına yakın oturan biriyle yolculuk ederse gönlü rahat olmaz da ne olur...