şimdi kendime olan güvenim çok daha gelişmişti, herhangi bir düşmanlıkla karşılaşma olasılığı beni artık içimden yıkmıyordu. Uğradığım haksızlıkların açtığı o kanayan yaralar da kapanmış, içimden fışkıran öfke, hinç alevleri sönmüştü.
Kadın gülümsedi, kederle gülümsedi - sevildiğini sandığı eski aldatmacaydı bu işte yine. Ama ne olursa olsun bu duyguya dalıp her seferinde unutmak güzeldi.
Kitaplar işe yaramaz. İnsanın can yoldaşına ihtiyacı var. İnsan çıldırır kimsesi yoksa. Kim olduğu hiç önemli değil. Yeter ki seninle olsun. İnsan çok yalnız kalırsa tozutur,hasta olur sonunda.