Ben seni, senin için herkesle savaşacak kadar seviyordum. Ama seninle savaşırken o aşkı kaybettim. Herkesle savaşabilirdim yorulsam bile yine de ayakta kalabilirdik. Ama seninle değil... Çünkü seninle savaşırsam; biz, biz olarak kalamazdık, kalamadık. Böyle bir savaşta kazanan olmazdı, olmadı.
Bana düşman değil, bana rakip değil sadece yanımda olmanı isterdim. Olmadın. Hiçbir zaman. Yanında olmak bedenen bir ortamda bulunmak değildi ki. Ben senin ruhunu hiçbir zaman ruhumun yanında hissetmedim.
Saliha
ÇIKIŞ O ÇIKIŞ
Her insanın aşkla açığa vurduğu özel bir çılgınlığı vardır. Tabiatım kör olsun, ben böyle bir çılgınlığın kurbanı oldum işte. Birbirine zıt iki dünyaydık. Biri açık, diğeri yamuk ve kapalı. Ben açıktım, kendime haksızlık edemem; o, sır küpüydü. Düşünce ve duygularını şifreliyor, iç içe geçmiş demir kılıflar içinde sunuyordu.
İnsan anımsar mı her gün aynı gözleri?
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu, saçlarını izliyordum uzaktan
kulağının arkasına düşüşü ve burnun! Herkesten başkaydı işte..
Güldüğün zaman yukarıya bakardın, yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı, ne güzeldiler!
Sen bilmiyordun, ben seni seviyordum.
İclal Aydın
# sevebilme ihtimali #
Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam...
Ben seninle bir gün Veyselkarani'de haşlama yeme ihtimalini sevdim.
İlkokulun silgi kokan, tebeşir lekeli yıllarında
Ankara'da karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman
özlemeye başladım herkesi...
Ve bu hasret öyle uzun
Birbirimizi Öldüreceğimizi Kimseye Söylemeyeceğim!
seni seviyordum ve
çocuk bahçelerinde intiharı düşünmek de artık yasaktı! ..
burnu kanayan bir lise öğrencisi taşıyordum kucağımda; galiba yaz da yeni başlamıştı; sıcaktı; sıcak, çırılçıplaktı! Rıhtımda Göksel Arsoy'un artizini dövüyorlardı; yönetmen, sigarasını suya bıraktı
-avuçlarımdaydın, avuçlarım çisildiyordu- ötedeki kahvede Alice, üç