Tifonun üçüncü ve en tehlikeli dönemi kendisini şöyle belli eder:
Hasta yüksek ateşle bilincini kaybedip kabuslar görmeye başladığında, yaşam son derece canlı ve anlaşılır bir sesle onu geri çağırır. Bu ses, kendisini gölgeye, serinliğe ve huzura getiren bir yolda, yabancı ve sıcak bir yolda yürüyen bir ruha bütün sertliği ve canlılığıyla ulaşacaktır.insan çok gerilerde ve bıraktığı ve unuttuğu yerlerden kendisine ulaşan ve geri dönmesi için uyaran bu berrak,canlı ve alaylı sesi duyacaktır.yaşamın o alaycı,renkli ve acımasız çarkına karşı içinde bir sevgi,bir bağlılık,yeni bir enerji ve sorumluluklarını yerine getirmemiş olmanın derin utancı gibi bir şey hissederse ,o yabancı sıcak ve patika yollarda ne kadar ilerlerse ilerlesin,geriye dönecek ve yaşamaya devam edecektir.Fakat kendisini yaşama geri çağıran bu ses karşısında kapıldığı korku ve duyduğu tiksintiden irkilirse ve bu çağrının,bu berrak ve canlı sesin etkisiyle başını sallar,savunma amacıyla ellerini geriye uzatarak kaçıp kurtulması için önünde açılan yolda yürümeye devam ederse...bunun anlamı çok açıktır:ölecektir.