Okur Takip Önerileri
Müzikten bunca duygulanan biri ona bir hayvan gibi bakabilir miydi?
İnsanı büyüklüğe götürecek yol ancak onun küçüklüğünden geçer.
Ölmekten müthiş bir şekilde korkuyordu çünkü henüz gerçek anlamda yaşamamıştı.
Herkes beraberinde taşıdığı bir parmaklığın ardında yaşıyor.
“Topoğrafya verilerini orta holograma aktarıyorum,” dedi Akrep. Orta hologramda rastgele noktalar belirmeye başladı ve sonra bu noktalar birleşerek Rusthas’ın üzerinde olduğumuz kısmın üç boyutlu haritasını oluşturmaya başladı. Şimdi altımızda uzanan dağların, ovaların, nehirlerin ve denizlerin üç boyutlu halini hologram üzerinde görebiliyorduk. Maqlaan eliyle hologram üzerindeki yükseltilerden birini gösterdi. “Kırk dokuz bin metre mi?” diye sordu şaşkınlıkla. “Dünya üzerindeki Everest ile kıyaslarsak...”
“Bu kıyaslama Everest’in hoşuna gitmezdi,” diye araya girdim. “Bu dağın yüksekliği Everest’in beş katından bile daha fazla.”
Sayfa 178Kitabı okudu
“Çok geçmeden Karakapı üzerinde siluetler belirdi. Hepsi dışarı çıkana kadar gövdelerinden dikey kesitler alınmış gibi dilimler halinde gözüktüler ve nihayet boyut kazanarak gemilere dönüştüler.”
Sayfa 174Kitabı okudu
“Yüzümde beliren gülümsemeye engel olmadım. “Neden bana işe yaramaz bir yıldız yerine bir tane bu gemiden vermediler?” Akrep gerçekten de çok seriydi. Sanki buz üzerinde ya da yağ üzerinde kayıyormuş hissi veriyordu. Kontrol kolundan aldığı direktifleri derhal yerine getiriyor ve manevraları kesinlikle tedirgin etmiyordu; aksine kullanan kişide bir güven oluşturuyordu.”
“Contra’nın cam kapağının üzerinde, bir insan yumruğu büyüklüğünde, parıldayan bir atlas kristali vardı. Bunun, Contra ile bilincini klon bedene transfer edecek bireyin yeni klon bedeninde uyandığında önceki yaşamını, alışkanlıklarını, hatıralarını ve karakteristik özelliklerini hatırlamasına yardımcı olan uyanış metası olduğunu anladım.”
Sayfa 37Kitabı okudu
“Burada başlı başına bir servet yatıyordu. Her biri birer şaheser sayılabilecek birbirinden harika bir düzine öncü gemi sağlı sollu sıralanmıştı. Işık, gemilerin sağlam ve pürüzsüz gövdeleri üzerinden adeta akıyordu. Yan yana duran iki tanesi birbirinin ikizi gibi gözükse de biri keskin gümüş parıltılar saçarken diğeri mavi bir alevle yanıyordu. Bir başkası ise arkadan öne incelen tasarımıyla her an fırlamaya hazır bir ok gibiydi. Öncü gemilerden bazıları iki kişilikken daha büyük görünen diğerleri dört kişilikti. Muhtemelen daha önce hiç gerçek bir öfke ile ileri atılmamışlardı.”
Sayfa 34Kitabı okudu
