Bir zindanda yaşamayan hiç kimse, buradaki mutlak sessizliği anlayamaz. Ben yapmazsam çıt çıkmıyor. Kendimi ne kadar ölüme yakın hissediyorum. Gömülmüş. Yaşamama yardımcı olacak dışarıdan gelen en ufak bir ses bile yok. Sık sık plak çalıyorum. Müzik dinlemek için değil, bir şey duymak için.
Oldukça sık garip bir yanılsamaya kapılıyorum. Sağır olduğumu düşünmeye başlıyorum. Olmadığımı kanıtlamak için hafif bir gürültü yapmam gerekiyor. Her şeyin yolunda olduğunu göstermek için öksürür gibi yapıyorum. Hiroşima'nın yıkıntıları arasında buldukları küçük Japon kız gibi. Her şey ölmüştü; o ise oyuncak bebeğine şarkı söylüyordu.
Sayfa 172
ŞİİR
İnsanın duygularidir
Duymak isteyip duyamadiklaridir
Söylemek isteyip soyleyemedikleridir
Bazen güldürür
Bazen ağlatır
Bazen de kendini okutur insana
Şairi çok acılar çekmiştir
Ya da çok sevmiştir
Derin duygular içindedir hep
Her okur anlayamaz her şiiri
Hissedemez şairin hissettiklerini
Gerçekleri buldurur sana
Mısralar üzerinde gezen gözler
Aşkı sevdirir sana
Okudukça içine işleyen hayaller
Doğruyu buldurur
İkinci anlam yüklü satırlar
Kelimeler anlatir
Sessizliği geceyi
Karanlığı
Herşeyi
Kısacası seni ve beni
#hidden