Darenciğim
“Seni bekleyeceğim benim deli kızım, ne kadar uzun sürerse sürsün.”
Dudaklarının üzerindeki çukuru nazikçe öptü.
“Sırtınız yaralanmış ama size asıl acı veren kalbinizde.”
Çocukken büyüklere benzemeye çalışırken, çocuktuktan çıktıktan sonra çocuklara benzemek istemem ne kadar garip bir şey.
Okur Takip Önerileri
Çocukluk
Tanrı’nın herkese mutluluk vermesi, herkesin hoşnut olması ve ertesi gün gezebilecek kadar iyi olması için biraz daha dua ederim ve obür tarafa dönerim, düşünceler ve hayaller birbirine karışır, yüzüm gözyaşlarından hâlā islak, sakin, rahat uyurum. Çocuklukta sahip olduğum bu tazelik, bu kaygısızlık, bu sevilme isteği ve inanma gücù başka bir zaman geri gelir mi? İki güzel erdemin, tertemiz renginin ve sınırsız sevilme isteğinin yaşamdaki tek arzu, tek itici güç oldugu bu dônemden daha iyi bir dönem olabilir mi?
Eskiden dertleştiğimiz ama artık sağlıksız, takıntılı bulduğumuz arkadaşlarımızla kendi hayatımızda faydasını gördüğümüz yöntemleri paylaşmayı teklif ederiz ancak onların sorunlarının yükünü üsttenmeyiz. Arkadaşlıkdaki karşılıklı sefalet kriteri, yerini daha faydalı ortak ilgi alanlarına bırakır.
İyileşme sürecinde ilişki tarzımızda değiştiğinden yakın ilişki kurduğumuz insanlar ve arkadaş çevremizde değişebilir. Çocuklarımıza ebeveynlerimize ise eskisi gibi davranmayız. Ebeveynimize karşı daha az bağımlı ve öfkeli olur, kendimizi daha az sevdiririz. Daha dürüst, daha toleranslı oluruz, hatta bazen onları daha içten severiz. Çocuklarımıza karşı daha az kontrolcü, daha az endişeli ve daha az suçlulukla yaklaşırız. Kendi kendimizi rahatlamayı ve eğlenmeyi öğrendiğimizden onlarla da rahatlayabilir ve eğlenebiliriz.
Gerçekten olduğumuz gibi, içimizden geldiğince davrandığımızda seviliyorsak, sevilen bizim özümüzdür.
Birinin bizi gerçekten görmesine ve tanımasına izin vereceksek öncelikle reddedilme korkumuzun üstesinden gelmeliyiz.
Bir yandan yalnızlıkları nedeni ile bir ilişkiye doğru çekilirken, korkuları da onları ilişki yürütemeyecek insanları seçmeye yönlendirir.
Birilerinin seni sevmesine izin vermek ise çok daha zordur çünkü bunun kendi içinde çok özel bir yerden, kendini halihazırda sevdiğin bir alandan gelmesi gerekir. Orada yeterince sevgi varsa başka birinin sevgisini hak ettiğini düşünmen daha kolay olur. Ancak yeterince sevgi yoksa dışarıdan gelen bir sevgiyi içeri almak zor olur.
Kendinizi Geliştirmek Neleri Gerektirir?
Başkalarını mutlu etmek için evet diyeceğinize, kendinizi mutlu etmek için hayır deyin. İstediğiniz şeyi açıkça talep edin ve reddedilme riskini alın.
Mutluluğu kendimizin dışında bir kaynakta aramak, kendi iç kaynaklarımızı yaratmamızı sağlayacak disiplini göstermekten; hissettiğimiz boşluğu dışarıdan değil, içeriden doldurmaya çalışmaktan daha kolay ve daha aşina gelir.
Bireysel olarak daha mutlu ve dolu bir hayat sürme becerisine sandığımızdan daha fazla sahibiz. Sıkılıkla bu mutluluğu sahiplenmeyiz çünkü bir başkasının davranışlarının bize engel olduğunu düşünürüz. Kendimizi geliştirme yükümlülüğünü reddeder, başkalarını değiştirmek için planlar, hamleler ve yönlendirmeler yaparız. Çabalarımız fayda etmeyince de cesaretiniz kırılır ve şevkimizi yetiniriz. Başka birini değiştirmeye çalışmak hüsranla ve depresyonla sonuçlanabilir, oysa kendi hayatımızda değişim yaratacak güce başvurmak çok keyiflidir.
İşlevsizleşmiş ailelerde büyüyen kadınların birincil kaçınma yöntemi aşırı sevmekken, işkolik de benzer ailelerden gelen erkeklerin kendilerinden kaçınmak için sıklıkla baş vurdukları bir yöntemdir.

Birini yönlendirerek, teşvik ederek ya da zorlayarak değiştirmeye çabalamadan olduğu gibi kabullenmek, çok üst düzeyde bir sevgi biçimidir ve çoğumuz için uygulaması oldukça zordur. Birini değiştirme çabalarımızın temelinde bizim bencil güdülerimiz yatar: Bu değişim sayesinde mutlu olacağımızı düşünürüz. Mutlu olmayı istemenin yanlış bir tarafı yoktur ama mutluluğumuzun kaynağını kendi dışımızda bir yerlere, başka birinin ellerine yerleştirmek kendi hayatımızı değiştirip iyileştirme beceri ve sorumluluğumuzdan kaçındığımızı gösterir.