Tanrı sessiz değildir, o bizimle mütemadiyen konuşur. Sadece biz nadiren duyarız. Kalbini yukarı kaldır da bak. Kalbin gözü var da kulakları yok mu sanıyorsun? Nasıl duyuyoruz inleyen ruhları?
Sayfa 55
“ Tanrı’yla aramda bir kırgınlık var. “ demişti.
Sayfa 53
Seni sürekli başka bir şey yapmaya çalışan bir dünyada kendin olmak, büyük bir başarıdır.
Sayfa 124
Okur Takip Önerileri
Neden kimse beni bulmuyor ? Yoksa kimse beni gerçekten aramıyor mu ?
Sayfa 135
Bir nefis muhasebesine ihtiyacımız var. İnsan kılığında sırtlanların cirit attığı bir vadide, öze dönmek, kendi kusurlarımızın farkına varmak, "az gidilen yol"un delilerini "çok gidilen yol"un kurnazlarından ayırmak zorundayız. Kalbimize soralım: En son ne zaman, dünyaya kalabalık ve mütehakkim bir edayla konuşabilmek için, güce yaltaklandın? En son ne zaman senin canını acıtsa bile bir hakikati söyledin? En son ne zaman, özü sözü bir, kendi fıtratına sadık bir insan olabildin?
Sayfa 85
insan kendinin gurbetine çıktığında, işte orası en koyu yalnızlıktır.
Sayfa 17
Yok mu kuzum yenilginin de bize öğretebileceği bir şey? Bu dünyaya salındığında ruhumuz, daima kazananlardan olacağımıza dair bir berat mı tutuşturuldu elimize? Hem o zaman hayrın da şerrin de Allah’tan geldiğini nasıl bileceğiz? Hiç yenilmezsek dünyanın bir imtihan yeri olduğuna nasıl iman edeceğiz?
Sayfa 40
Artık senin elinden tutmayanı, senin de bırakman gerektiğini anladığın o an, kalbin kırılmış demektir.
Sayfa 9
288 syf.
·
Puan vermedi
"Ancak, anlatacak hiçbir şeyi kalmadığında insan kendisi olmaya iyice yaklaşmış demektir."
Sayfa 388
"Okumak aynanın içine bakmaktır; aynanın arkasındaki 'sırrı' bilenler öteki tarafa geçerler, harflerin sırrından haberdar olmayanlar ise bu dünya içinde kendi yüzlerinin yavanlığından başka bir şey bulamazlar."
Sayfa 320
Dünyayı esrarlı yapan bir şey varsa o da, insanın kendi içinde barındırdığı, ikiz kardeşi gibi birlikte yaşadığı bir ikinci kişinin varlığıydı.
Sayfa 306
Hiçbir zaman inandıramadım seni sıradan bir hayata razı olman gerektiğine. Hiçbir zaman inandıramadım seni, o sıradan hayatta benim de bir yerim olması gerektiğine.
Sayfa 304
Ne kadar kalabalığız hepimiz, ne kadar acıklıyız hepimiz; ne kadar çaresiziz çoğumuz!
Sayfa 245
Az yaşıyoruz, az görüyoruz, az biliyoruz; bari hayal edelim.
Sayfa 191