Yeterince uzak bir zamana dönüp baktığınızda insanlar sanki hep onlara tahsis edilmiş bir yere ve belirli bir tavra sıkışmış gibidirler.Size hep aynı şeyi yapıyorlarmış gibi gelir.
İşçi sınıfının çileleri hakkında bir sürü zırvalık konuşulur.Ama ben proleterler için pek üzülmem.Uyanık yatarken kovulacağım diye tasalanan bir inşaat işçisi hiç gördünüz mü? Proleterler bedensel olarak acı çekerler ama çalışmadıklarında özgürdürler.
Bugüne değin, kaygısız, dümdüz yaşayıp gitti, sarhoşça bir baygınlık içinde, keder, sevinç nedir bilmeden.Oysa şimdi birdenbire korkunç bir acı bastırıyor göğsüne.
Kendisine ilan-ı aşk edenin hangimiz olduğunu bilmiyor, ama sanki umursamıyor da artık bunu; hangi kaptan içtiği de önemli değil, önemli olan sarhoş olmak.