Bazılarını gördükçe hayat daha da sorgulanası bir şeye dönüşüyor benim için. Her şey bu kadar kolay mıydı, yolu uzatıp olmayacak düşler kuran ben miydim? Gerçek olacağına inanmak bir gençlik hevesidir, gelip gececek diyorum ama çocukluktan böyleymişim ben. Hep bir zora meyil olmuş bende. İnanmışım bir şeylere. Elde de etmişim gerçi ama çok zor olduğu için fark etmek seneleri almış. Bir şey kolay olunca içim rahat etmiyor. Allah garip huylar vermiş bana.
"sonra gülüşün savurdu kollarımdan
kaf dağının ardına masallar diyarına
burada her şey hayaldi tek sen hariç
sen harikalar diyarının sahici prensesiydin
mitler destanlar efsaneler birbirine girdi
rüyamda seni yazdılar bahtıma
kabuslarımın ortasında parladın
şeyhler pirler dervişler bir oldu
seni içirdiler çatlamış dudaklarımdan
gönlüme çağlayan bir nehir oldun
uyandığımda ben değil
sendim artık.
ev sendin oda sendin
ayna sendin suret sendin
eşya tamamıyla sendin.
hiç bitmesin istediğim
cezam sendin."
Murat Adatepe
iyileşmek mi?
ama ben hasta değilim ki, kırık döküğüm. aynı şey değil anlıyor musun?
Frida Kahlo
Ne bileyim... Ben böyle herşeyi düşününce her şey de beni düşünür sanıyordum.
Dün kötüydü
Bugün hallice
Gün döner iyi gelir zaman Kim olduğun, kim olmadığın Yaşadıkça doğar içine
Kalbim odada
Ben orada yanında
Yakma ışıkları, böyle daha iyi
Her şey yolunda..